جامعه‌شناسی برای همه

محمد فاضلی

تصور می‌کنم جامعه‌شناسی در کنار سایر علوم اجتماعی، نظیر اقتصاد، انسان‌شناسی، علوم سیاسی و ... علوم تأمل درباره احوالات جامعه مدرن هستند.

پادکست جور دیگر، جامعه‌شناسی را برای همه - به زبانی تا حد ممکن ساده، و برای ارتقای بینش جامعه‌شناختی و افزایش ظرفیت تفکر انتقادی درباره جامعه ایران - روایت می‌کند.

اپیزود اول. بینش جامعه‌شناختی

اپیزود دوم. جامعه‌شناسی: نه فقط برای دانستن

اپیزود سوم. مفاهیم بنیادین (بخش اول)

اپیزود چهارم. مفاهیم بنیادین (بخش دوم)

اپیزود پنجم. تحلیل جامعه‌شناختی اعتماد و سرمایه اجتماعی

اپیزود ششم. تحلیل جامعه‌شناختی قدرت و سیاست


شنیدن پادکست در کستباکس (castbox)

@joure_digar

شاید به درد شما هم بخورد

محمد فاضلی - جامعه‌شناس

✅ ممکن است شما هم در سازمانی کار می‌کنید یا اصلاً صاحب بنگاه، کسب‌وکار یا کارگاهی هستید که در آن با مسأله ناتوانی در اجرای تصمیم‌ها مواجهید. شاید هم بارها آرزو کرده‌اید سازمان شما برای انجام کارها توانمند شود.

✅ حکومت‌ها هم درگیر مسأله توانمند شدن برای حل مسأله هستند. پول، نیروی انسانی، سرمایه سیاسی و منابع دیگری را بسیج می‌کنند تا کاری را به انجام برسانند اما در نهایت به جایی نمی‌رسند. منابع به هدر می‌روند اما کاری دلخواه انجام نمی‌شود.

✅ کتاب «توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت» برای پرداختن به همین مسائل نوشته شده است. #پادکست_دغدغه_ایران در هفت اپیزود این کتاب را شرح کرده است. ممکن است شنیدن آن‌ها به درد شما نیز بخورد. اپیزودها را در تلگرام می‌توانید بشنوید.

اپیزود ۵۶. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: ناتوانی در اجرا

اپیزود ۵۷. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: شروع از مسأله

اپیزود ۵۸. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: بار اضافی ممنوع

اپیزود ۵۹. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: توانمندی برای چه کاری؟

اپیزود ۶۰. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: پنجره مسأله

اپیزود ۶۱. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: تکرار کن و یاد بگیر

اپیزود ۶۲. توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت: اختیار بگیر


حمایت از پادکست
حامی‌باش

صفحه اینستاگرام پادکست

اگر علاقمند به شنیدن اپیزودها از نرم‌افزارهای پادگیر هستید، از لینک‌های زیر استفاده کنید.

Apple Podcast ‖ Castbox

Google Podcast ‖ Overcast

Pocket Casts ‖ Shenoto

(اگر می‌پسندید به اشتراک بگذارید.)

@dirancast_official

▫️دو هفته پس از تأیید قطع چهار هزار نهال و درخت در «الیمالات»، هنوز خبری از برخورد با متخلفان نیست

🔻ابهام در پروندهٔ پاکتراشی جنگل

◇| پیام ما| بهار ۱۴۰۳ با خبر قطع حدود چهار هزار نهال و درخت توسط سرمایه‌گذار طرح گردشگری در جنگل الیمالات نور شروع شد. طبق گفتهٔ فعالان محلی قطع درختان از چند ماه قبل و در بهمن‌ماه آغاز شده بود و در دوم فروردین‌ماه اداره‌کل منابع‌طبیعی و آبخیزداری مازندران-ساری، طی صورت‌مجلسی این تخلف را تأیید کرد. با انتشار این نامه، صحبت دربارهٔ سرمایه‌گذار طرح یعنی هلدینگ جوانمرد و افرادی که در آن ذی‌نفع هستند، بالا گرفت و چند روز پس از آن نیز ادارهٔ منابع‌طبیعی ساری طی بیانیه‌ای، توضیحاتی دربارهٔ قطع درختان داد.

◇هرچند این بیانیه تلاش کرد تا کوتاهی‌های انجام‌گرفته در این زمینه را بپوشاند اما به‌گفتهٔ «داریوش عبادی»، دبیر شبکهٔ تشکل‌های منابع‌طبیعی و محیط‌زیست مازندران موفق نبود. او به «پیام ما» گفت «منابع‌طبیعی می‌گوید چون این منطقه در مسیر برق فشار قوی بوده و چون پیمانکار گردشگری از قوانین جنگل اطلاعات کافی نداشته است پس می‌تواند پاکتراشی کند، اما این کار به‌نوعی مماشات با متخلف است.»

گزارش کامل را این‌جا بخوانید.
@payamema

.
👈 جنبش قیطریه

✍ محسن رنانی

من رای ندادم. من برای اولین بار، در انتخابات اسفند شرکت نکردم. قبلاً بارها نوشته‌ام (این‌جا) که هیچ دموکراسی کاملی وجود ندارد. دموکراسی مثل فوتبال است که هر بازی، تمرینی است برای حرفه‌ای‌تر شدن بازی‌های بعدی. هر انتخابات نیز یک بازی تمرینی برای دموکراسی است که آن را گامی به سوی بلوغ به‌پیش‌ می‌برد. همیشه گمان می‌کرده‌ام اصلاح‌ کشور از طریق انتخابات، سالم‌تر و کم‌هزینه‌تر است. اما این‌بار به احترام اکثریت ملت ایران، رأی ندادم.

توافق نانوشته جامعه برای شرکت نکردن اعتراضی در انتخابات، یک «کنش جمعی منفعلانه» است که البته پیامدهای مثبت کوتاه مدتی دارد؛ اما اگر منجر به تغییر ساختاری در داخل یا تغییر رفتاری در خارج نشود، هیچ اثر بلندمدتی نخواهد داشت.

کنش‌های جمعی دو دسته‌اند: منفعل و فعال. «کنش‌های جمعی منفعل» (مثل تحریم انتخابات یا تحریم گردهمایی‌های حکومتی)، هزینه و ریسک ندارند اما دستاوردهای کمی دارند و به سرعت دستاوردهای‌شان محو می‌شود. آنچه ماندگار است و تأثیر گذار، «کنش‌های جمعی فعال» است که معمولا حدی از هزینه و ریسک را با خود دارند.

کنش‌های جمعی فعال نیز دو گونه‌اند: «کنش‌های خشم‌گرا» و «کنش‌های عقل‌گرا»؛ که اولی خشونت‌آمیز و دومی خشونت‌پرهیز است. اعتراضات خیابانی خودجوش و توفنده، معمولا از جنس «کنش‌های جمعی فعالِ خشم‌‌گرا» هستند که اگر با محوریت نهادهای مدنی (مثل احزاب یا اتحادیه‌ها) شکل‌ نگرفته‌ باشند و فاقد رهبری متمرکز باشند، در بیشتر موارد به خشونت کشیده می‌شوند. هرگاه کنش‌های جمعی به خشونت کشیده شود، آن‌که بهره می‌برد حکومت است؛ چون هم در خشونت‌ورزی، دستِ بالا را دارد و هم خشونت، برایش مشروعیتِ سرکوب می‌آورد.

اما «کنش‌های جمعی فعالِ عقل‌گرا»، حرکت‌هایی هستند که از طریق همکاری عاقلانه و مقاومت آگاهانه و به دور از هیجان اعضای جامعه مدنی پدیدار می‌شوند. چنین حرکت‌هایی حتی اگر منجر به تحول امور نشوند، کمترین دستاوردشان تمرین همکاری و ایجاد انسجام و امید در جامعه مدنی و یک گام به‌سوی بلوغ اجتماعی است.

اعتراض‌هایی که این‌روزها درباره پارک قیطریه تهران چهره بسته است، یک «کنش جمعی فعال عقل‌گرا»‌ است. بخش‌هایی از جامعه، آرام و آگاهانه، دارند اعتراض می‌کنند. می‌گویند ساخت مسجد بس است، به جای ساخت مسجد، رفتارتان و ساختارتان را اصلاح کنید تا تتمه مومنان نیز بی‌دین نشوند. اگر زور دارید قوانین رانندگی را اعمال کنید، رانت‌خواری را کنترل کنید اما مردم را به‌زور به بهشت نبرید!

اما مدیر شهری ظاهر‌گرا، همچون عصر قبیله، گمان می‌کند اگر عقب بنشیند اقتدارش از دست می‌رود. و این‌جا دقیقا همان نقطه‌ای است که جامعه مدنی از جامعه قبیله‌ای متمایز می‌شود. این‌جا نفسِ حضور و مقاومت مدنی مسالمت‌آمیز، حرکتی از جنس کنش جمعی فعالِ عقل‌گراست؛ حرکتی از جنس توسعه است.

شهروندان تهرانی کارزاری راه‌انداخته‌اند به‌منظور درخواست از حکومت برای دستور توقف عملیات ساخت یک مسجد تبلیغاتی هشتصد متری (نه یک نمازخانه ساده) در پارک قیطریه. شهرداری تهران در سه سال گذشته فقط ۴۷۵۰ متر پارک ساخته است. با ساخت این مسجد نه تنها ۸۰۰ متر از فضای سبز تهران کاسته می‌شود بلکه با هزینه ساخت این مسجد می‌توان چندین هزار متر فضای سبز جدید ساخت. در کنار ابعاد اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی مسأله، نیز نگرانی‌های جدی‌ای نسبت به تخریب و تاراج گورها و اشیای باستانی احتمالی آن منطقه وجود دارد. (این‌جا را ببنید).

و اکنون ما شهروندان ایران نیز تمایل به مشارکت در کارزار تهرانی‌ها را داریم. به گمان من اگر امضاها به صد هزار برسد، یعنی امید در جامعه مدنی هنوز نمرده است. اما اگر امضاها به یک میلیون برسد، یعنی جامعه مدنی نه تنها زنده و امیدوار است بلکه به خودباوری و خودآگاهی و اعتماد به نفس نیز رسیده است. اگر هنوز یک میلیون نفر از جامعه ایران (یعنی حدود یک درصد جمعیت ایران) جرأت آن را ندارند که با نام و نشان رسمی خود یک کارزار مدنی درباره یک موضوع شهری را امضا کنند، به این معنی است که جامعه ما هنوز ظرفیت و شایستگیِ تحولات عقلانی بدون خشونت را ندارد و در مسیر توسعه هنوز راه دراز و پرهزینه‌ای را در پیش دارد.

من این کارزار را امضا کردم. شما نیز، اگر تحولات ایران را عقلانی و بدون خشونت می‌خواهید، امضا کنید. اگر هر یک از ما تعهد انجام ده امضا توسط دوستان و نزدیکانمان را بردوش گیریم، یک میلیون امضا در دسترس خواهد بود. اگر امضاها به یک میلیون برسد، ولی تاثیری بر تصمیمات مقامات نگذارد، آنگاه شاهد قوی دیگری خواهد بود بر انجماد و اصلاح‌ناپذیری این ساختار حکمرانی. با یک میلیون امضا، با هر نتیجه‌ای، جنبش قیطریه برنده خواهد بود.

م.ر. / شب قدر ۱۴۰۳


لینک امضای کارزار:
https://www.karzar.net/106414

#جنبش_قیطریه
.

اعتراض واقعی چیست؟ کدام اعتراض جو روانی نیست؟ کدام اعتراض را به حق دانسته و به رسمیت می‌شناسید؟

@fazeli_mohammad

خوب است بفهمند اثر تحریم چیست، با شعار نمی‌شود مملکت ساخت و مسأله تغییر آدم‌ها نیست. طرفدارانشان از رعایت منافع ملی و نپرداختن به مناقشه جناحی بر سر قیمت ارز و مسائل اقتصادی دم می‌زنند! توصیه خیلی خوب، اما منافع ملی باید با اصلاح رویه حکمرانی تأمین شود. چند توییت را به دل نگیرید.

@fazeli_mohammad

⭕️کارزار اعتراضی یا رأی اعتراضی: نمادین‌شدن کارزار اعتراض به ساخت مسجد در پارک قیطریه چه معنایی دارد؟
✍🏻محمد رهبری

🔻کارزار اعتراض به ساخت مسجد در پارک قیطریه، با بیش از ۱۲۵ هزار امضا، تبدیل به پر امضاترین کارزار پس از شهریور ۱۴۰۱ شده است؛ یعنی از زمان اعتراضات پس از مرگ مهسا امینی، هیچ کارزاری تا این اندازه امضا نشده بود. این موضوع را می‌توان مهم‌ترین خبر اجتماعی در سال ۱۴۰۳ دانست و باید به آن پرداخت. این پرسش مهمی است که چرا کارزاری که ماهیت محلی دارد، و احتمالا فقط طبقه متوسط شهری در تهرانی‌ باید به آن بپردازد، تا این اندازه جلب توجه کرده است.

🔻بر اساس روند امضاهای این کارزار، می‌توان امضاها را به دو گروه و در دو مقطع تقسیم کرد؛ نخست امضای کسانی که دغدغه محیط زیستی و حفظ درختان یا دغدغه حفظ هویت پارک را داشتند. ساکنان محلی یا کسانی که از پارک قیطریه خاطره دارند و خواهان حفظ این پارک قدیمی شده‌اند؛ این گروه عمدتا از ۲۲ اسفند ۱۴۰۲ تا ۸ فروردین ۱۴۰۳ اقدام به امضای این کارزار کردند. یعنی حدود ۸ هزار نفر که همین هم نسبت به کارزارهای مشابه عدد قابل توجهی است.

🔻گروه دوم، کسانی بودند که با انگیزه‌های سیاسی و اجتماعی این کارزار را امضا کردند. کسانی که از ۸ فرورودین به این سو در اعتراض به مواضع رسمی آغاز به امضای این کارزار کردند تا اعتراضشان را به سیاست‌های موجود نشان دهند. به‌مرور جمعیت بیشتر و متکثرتری از مردم این کارزار را امضا کردند و این کارزار بیشتر در میان طبقه متوسط شهری دیده شده و فراتر از دسته‌بندی‌های سیاسی به درون جامعه رسوخ کرده است. در این مقطع چهره‌هایی که در میان عموم مردم نفوذ دارند نیز با شدت بیشتری این کارزار را معرفی کردند؛ محمد درویش، محسن رنانی و محمد فاضلی از جمله این چهره‌ها بودند.

🔻کارزار اعتراض به ساخت مسجد در پارک قیطریه، از هشتم فروردین ماه به این سو، رفته‌رفته به یک کارزار نمادین تبدیل شد. اگرچه بسیاری از امضاکنندگان، دغدغه حفظ درختان و هویت پارک را نیز دارند، اما انگیزه‌شان برای امضای این کارزار فراتر از این موضوعات است. این کارزار به نمادی برای اعتراض علنی تبدیل شده است. در استوری‌های اینستاگرام برخی این کارزار را منتشر کرده‌اند و می‌گویند اگرچه در انتخابات رأی ندادند اما این کارزار را امضا می‌کنند تا صدای اعتراضشان را برسانند. امری که که در یادداشت محسن رنانی نیز مشخص بود و از آن به‌عنوان یک «کنش جمعی فعال» نام برده بود. در باب این کنش جمعی فعال باید به دو نکته مهم توجه کرد:

🔻یک. بیش از ۱۲۵ هزار نفر از مردم، با هویت خودشان اقدام به امضای کارزاری کرده‌اند که فارغ از محتوای آن، اکنون به نماد اعتراض تبدیل شده است. این امر نشان می‌دهد که امید و انرژی جامعه که در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ تخلیه شده بود و جای خود را به یأس و سرخوردگی داده بود، دوباره در حال احیا شدن است. به‌همین خاطر است که جامعه از یک کنش منفعلانه، به سمت کنش فعال حرکت کرده است. صد هزارتایی شدن کارزار پارک قیطریه و همچنین کارزار افزایش دستمزد کارگران، پیام حیات جامعه را مخابره می‌کند و نشان می‌دهد که این جامعه می‌خواهد کنشگری کند و پس از آن سرخوردگی بزرگ، دوباره می‌تواند چنین کنش جمعی داشته باشد.

🔻دو. نکته دیگر را می‌توان در پاسخ به این پرسش مهم مطرح کرد  که چرا این کنش جمعی و اعتراضی، در قالب انتخابات نمود پیدا نکرد؟ فاصله انتخابات و این کارزار، تنها یک ماه است. چرا علی‌رغم دعوت برخی چهره‌های سیاسی به «رأی اعتراضی» چندان کسی به این دعوت پاسخ نگفت و اعضای لیست صدا ملت در تهران به‌طور میانگین فقط ۲۷ هزار رأی آوردند اما حالا این کارزار با بیش از ۱۲۵ هزار امضا مورد اقبال واقع شده است؟

🔻علت را باید در تفاوت میان کارزار و انتخابات جستجو کرد. درست یا غلط، شرکت در انتخابات در ذهن بسیاری از مردم به‌معنای تأیید سیاست‌ها و رویه‌های موجود و شریک شدن در تصمیمات جاری است؛ به‌همین دلیل بسیاری از کسانی که نمی‌خواهند خود را در این تصمیمات شریک کنند و به‌نوعی نمی‌خواهند دامن خود را آلوده کنند، در انتخابات شرکت نمی‌کنند. فارغ از این که این عقیده درستی است یا نه (که می‌توان در جای دیگر به آن پرداخت)، شرکت در انتخابات در ذهن برخی از مردم، چنین معنایی دارد.

🔻اما امضای یک کارزار برای کسی چنین معنایی ندارد. امضای کارزارها را نمی‌توان تفسیر به رأی کرد و همین عامل مهمی است که کنش اعتراضی، اما مسالمت‌جویانه‌ی مردم را، نه به سمت رأی اعتراضی که به سمت امضای کارزارهای اعتراضی هدایت می‌کند. اینجاست که این کارزار به نمادی برای اعتراض مدنی تبدیل می‌شود.

🔻امضای قابل توجه این کارزار جای بحث و تحلیل بیشتری دارد و در مورد آن و معنای این تعداد امضا، و نسبت با آن با سایر کنش‌های جمعی بیشتر باید سخن گفت.

@MohammadRahbari

تندروها هیچ وقت عواقب توصیه‌های خود را نمی‌پذیرند. کوتاه‌فکرتر از آن هستند که بتوانند پیچیده فکر کنند. اغلب ایدئولوژی و منفعت‌طلبی هم مانع از آن می‌شود که منافع همه ۸۵ میلیون نفر را لحاظ کنند.

@fazeli_mohammad

📸 واکنش سعید آقاخانی به حادثه تروریستی چابهار

🔻سعید آقاخانی کارگردان، نویسنده و بازیگر در واکنش به حادثه تروریستی چابهار در استوری اینستاگرامش نوشت:

▫️درست دوماه پیش در کنار همین عزیزان مرزبان و دریابانی در چابهار مشغول کار بودیم، اغلب بومی و بلوچ، مردانی مهربان و از جان گذشته، یک روز داخل قرارگاه دریابانی ورود ما را ممنوع کردند، گفتیم هنوز کارمان تمام نشده، گفتند ما آماده باشیم و ما را به زور بیرون کردند و خودشان ماندند، نزدیک قرارگاه کارمان را شروع کردیم که آسمان از شلیک گلوله توپ سیاه شد، دستپاچه همه‌چیز را جمع کردیم و از آنجا رفتیم و آن‌ها آنجا ماندند. روحشان شاد.

@hammihanonline

اپیزود هفتم جور دیگر: جامعه‌شناسی برای همه

تحلیل جامعه‌شناختی محیط‌زیست

محیط‌زیست دغدغه بزرگ جامعه ایران شده است. جامعه‌شناسی درخصوص محیط‌زیست چه اندیشه‌ها و تحلیلی ارائه می‌کند؟ رفتارهای محیط‌زیستی، جنبش‌های محیط‌زیستی، و سیاست‌های محیط‌زیستی از زاویه جامعه‌شناسی چگونه تحلیل می‌شوند؟

علاقمندان به محیطزیست، فعالان محیط‌زیستی و تحلیل‌گران محیط‌زیست می‌توانند مخاطبان خاص این اپیزود باشند.

دوشنبه ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ منتشر می‌شود.

حمایت از پادکست

شنیدن در کستباکس

@joure_digar

پرسشنامه پژوهش درباره مهارت

محمد فاضلی

مدتی قبل از نوروز هم این پرسشنامه برای پژوهشی درباره مهارت را به اشتراک گذاشتم.

لینک پرسشنامه
Https://panel.porsall.com/Poll/Show/707b3238bae0435

کارفرمایان، مدیران و کسانی که درگیر استخدام نیروی انسانی هستند، می‌توانند به سؤالات پاسخ گویند. ممنون می‌شوم اگر دقایقی وقت بگذارید و پاسخ دهید.

لینک پرسشنامه
Https://panel.porsall.com/Poll/Show/707b3238bae0435

🔴برای پاسخگویی فیلترشکن را خاموش کنید.
@fazeli_mohammad

لینک ورود به پرسشنامه مشکل داشت، رفع ایراد شد.
Https://panel.porsall.com/Poll/Show/707b3238bae0435

مسئله‌ی پناهیان را نباید به استفاده از یک تعبیر نامناسب یا چند جمله تقلیل داد. سلسله‌واربودن و ارتباط مضمونی سخنان و برداشت‌های خاص وی از تاریخ اسلام و مفاهیم اسلامی - شیعی، نشان از یک پروژه دارد. پروژه‌ای که من از آن به «ضدروایتِ اسلام نخستین برای صورت‌بندی تشیع اقتدارگرا» تعبیر می‌کنم.
ماه رمضان سه سال پیش که سخنان وی، باز هم در برنامه‌ی سحرگاهی تلویزیون حاشیه‌ساز شد، یادداشتی دراین‌باره نوشتم. برش‌هایی از آن:

🔻در بین گفتمان‌های شیعی معاصر، تشیع سیاسی دولت‌گرا و در بین خوانش‌های این گفتمان نیز آن‌چه پناهیان در پروژه‌اش تبلیغ و ترویج می‌کند، مردم‌ستیزترین و جامعه‌ستیزترین گفتمان و خوانش است. گفتمانی که از قضا در ادبیات تبلیغی‌اش بیش از دیگران از مردم و جایگاه و نقش آنان سخن می‌راند.
در این گفتمان، مردم گرچه زینت‌المجالس‌اند، اما درواقع محکومین همیشگی اند. موقعیت پارادوکسیکال تشیع سیاسی همینجاست. از یک‌سو به اقتضای شروط اولیه‌ی حکمرانی نیازمند اکثریت است، و از سوی دیگر ماهیتی ضداکثریت و الیگارشیک دارد.
در این خوانش، توده‌ی مردم به‌جهت بی‌بصیرتی، دنیاطلبی، میل به زندگی، راحت‌طلبی و... همیشه محکوم‌اند. همیشه مورد اتهام‌اند. جامعه‌ی مطلوب این خوانش، جامعه‌ی سرسپرده است. جامعه‌ای که دربرابر الیگارشی مقدس بی‌زبان است. «شیعه‌ی تنوری» که سال‌هاست وعاظ روی منبر قصه‌اش را می‌گویند، تیپ ایده‌آل شیعه در این خوانش است. طبق تصریح پناهیان در برنامه‌ی مذکور (۱۴۰۰/۰۲/۰۳) اطاعت از پیامبر حتی مهمتر از اطاعت خداست. و البته پیامبر آخرین حلقه نیست. «ولایت» امری تسری‌پذیر است. از پیامبر به اهل بیت و دوازده امام و از ایشان به نایبان عام‌شان (طبق «مقبوله‌ی عمر بن حنظله») یعنی فقها و در دوره حکومت دینی به ولی فقیه.

🔻 دال مرکزی این گفتمان حتی «ولایت» نیست؛ «قدرت» است. همه‌چیز، از اعتقادات، از اخلاق، از مناسک و حتی خود ولایت، مادام که در خدمت قدرت‌اند مطلوبیت دارند. بی‌جهت نیست که بیشترین هجمه‌ها و حملات به اسلام رحمانی و اسلام عرفانی، به معنویت‌گرایی، به اخلاق‌گرایی، به مدل‌های نوپدید دینداری، از جانب حاملان و مروجان تشیع سیاسی است.

🔻در این خوانش، مردم چیزی بیش از تسهیل‌کنندگان مسیرِ رسیدنِ «فرد برتر» به قدرت نیستند. اسلامِ تشیع سیاسی، اسلام استیلا است. اسلامِ حکمرانیِ اقتدارگرا و توسعه‌طلبی که سودای امپراتوری و ابرقدرتی دارد. اسلامِ ذبح اخلاق و معنویت و همه‌ی سرمایه‌های اعتقادی اسلام و تشیع و جامعه، پیش پای حکومت، پیش پای قدرت.

🔻این خوانش، بیش از آن‌که با روایت مشهور اسلامی و شیعی از حکومت‌های نبوی و علوی قرابت داشته باشد، با حکومت توسعه‌طلب اموی قرابت دارد. به‌همین‌جهت است که پناهیان و دیگر مروجان این خوانش، در این سال‌ها در مقام بازروایی تاریخ صدر اسلام برآمده‌اند. آنچه آنها ارایه می‌کنند، درواقع ضدروایتی است از تاریخ اسلامِ نخستین. ضدروایتی که در آن (به تصریح پناهیان) پیامبر و علی بن ابیطالب، دو رهبر شکست‌خورده‌اند. سخنان وی در انکار مأموریت اخلاقی انبیا و تضعیف روایت «انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق» و نیز مباحثش در تقدم ولایت بر عدالت در همین راستا قابل فهم است.

🔻میزان توفیق این پروژه در همراه‌سازی بدنه‌ی مذهبی وفادار نظام (خصوصا جوانان حزب‌اللهی) نقشی تعیین‌کننده در آینده‌ی حاکمیت و پروژه‌ی جانشینی دارد.

✍️ محسن‌حسام مظاهری

@mohsenhesammazaheri

منطقه در دوران گذار است و دوران گذار فرصتی است برای سامان بخشیدن به روابط کشور و قرار گرفتن در جایگاهی که بیش‌ترین منافع را پی دارد. این فرصتی است برای اتخاذ یک رویکرد توسعه‌محور به مناسبات کشور با منطقه و جهان و خروج از این تنگنای اقتصادی که به بزرگ‌ترین چالش ملی تبدیل شده.

دو راه در پیش است؛ یا دست و پای سیاست خارجی را در قل و زنجیرِ شعار ببندیم و شکل گرفتن نظم جدید منطقه را به نظاره بنشینیم؛ یا در شکل دادن به این نظم عاملیت داشته باشیم و برای تامین حداکثری منافع اقتصادی و امنیتی کشور وارد گود شویم.

می‌خواهید به بازار سیگنال مثبت دهید؟ می‌خواهید انتظارات تورمی را مدیریت کنید؟ می‌خواهید به جامعه و کارآفرین و نسل جوان امید ببخشید؟ سیاست خارجی را با محوریت اقتصاد و توسعه بازتعریف کنید!

https://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-3/1466197-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D9%87-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%84-%D9%85%D8%AB%D8%A8%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%AA%D8%B9%D8%B1%DB%8C%D9%81-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D8%AF

🎥 انتقام سخت یا صبر استراتژیک؟

🔸مناظره دیاکو حسینی و ابوالفضل بازرگان

🔻دیاکو حسینی: تهدید باید باورپذیر باشد و الا کشور مهاجم آن را به حساب بلوف می‌گذارد. صرف داشتن تسلیحات باعث باورپذیری تهدید نمی‌شود، بلکه اراده رهبران سیاسی نیز لازم است. اگر رهبران سیاسی از حمایت لازم مردم برخوردار نباشند و نگران حمایت مردم از دشمنان و شورش آنها باشند، تهدید تاثیر نخواهد داشت.

🔻ابوالفضل بازرگان: اسرائیل و آمریکا دارای سلاح هسته‌ای هستند و به همین دلیل، دشمنان و رقبای دولتی آنها هیچ‌گاه به آنها حمله نمی‌کنند. حملاتی هم که علیه ایران (مثل ترور عالی‌ترین مقام نظامی یا حمله به سفارت) رخ می‌دهد، تاکنون علیه هیچ قدرت هسته‌ای واقع نشده است. سلاح هسته‌ای تنش را از بین نمی‌برد، اما آن را کنترل می‌کند.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/CyNvgIy708A

🆔@AzadSocial

روایت تحولات توسعه فیلیپین و هند بعد از استقلال، در کانال پادکست دغدغه ایران منتشر شد.

در سایه خشونت: تحولات نظم دسترسی محدود ر فیلیپین و هند.

@fazeli_mohammad

اپیزود صد و هشتم پادکست دغدغه ایران
 
در سایه خشونت: تحولات نظم دسترسی محدود در فیلیپین و هند
 
نگاه به تاریخ توسعه از زاویه توافق‌های فرادستان برای توزیع رانت و مهار خشونت در فیلیپین و هند در سال‌های پس از استقلال محتوای اپیزود ۱۰۸ را تشکیل می‌دهد. این اپیزود تناقضات بین تحولات نظم دسترسی محدود و در همان حال رشد اقتصادی را نشان می‌دهد.
 
حامی مالی این اپیزود
شرکت ایمن‌آب
 
اینستاگرام شرکت ایمن‌آب

حمایت از پادکست دغدغه ایران
 
پادکست جور دیگر: جامعه‌شناسی برای همه
 
شناسه پیپال
[email protected]
 
موسیقی آغازین
قطعه سلام، اثر استاد حسن کسائی
 
Email: [email protected]
 
گوینده: محمد فاضلی
امور فنی و صوت: مرتضی مشیری‌خواه
گرافیک: حامد ملیانی و کریم شاهین
                                
تاریخ انتشار
فروردین هزار و چهارصدوسه
                         
@dirancast_official

پرسشنامه پژوهش درباره مهارت

محمد فاضلی

مدتی قبل از نوروز هم این پرسشنامه برای پژوهشی درباره مهارت را به اشتراک گذاشتم.

لینک پرسشنامه
Https://panel.porsall.com/Poll/Show/707b3238bae0435

کارفرمایان، مدیران و کسانی که درگیر استخدام نیروی انسانی هستند، می‌توانند به سؤالات پاسخ گویند. ممنون می‌شوم اگر دقایقی وقت بگذارید و پاسخ دهید.

لینک پرسشنامه
Https://panel.porsall.com/Poll/Show/707b3238bae0435

🔴برای پاسخگویی فیلترشکن را خاموش کنید.
@fazeli_mohammad

اپیزود هفتم جور دیگر: جامعه‌شناسی برای همه

تحلیل جامعه‌شناختی محیط‌زیست

محیط‌زیست دغدغه بزرگ جامعه ایران شده است. جامعه‌شناسی درخصوص محیط‌زیست چه اندیشه‌ها و تحلیلی ارائه می‌کند؟ رفتارهای محیط‌زیستی، جنبش‌های محیط‌زیستی، و سیاست‌های محیط‌زیستی از زاویه جامعه‌شناسی چگونه تحلیل می‌شوند؟

علاقمندان به محیطزیست، فعالان محیط‌زیستی و تحلیل‌گران محیط‌زیست می‌توانند مخاطبان خاص این اپیزود باشند.

دوشنبه ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ منتشر می‌شود.

حمایت از پادکست

شنیدن در کستباکس

@joure_digar

عید مبارک.

@fazeli_mohammad