دومان

ترسم ز فرطِ شعبده، چندان خرت کنند
تا داستانِ عشقِ وطن، باورت کنند

من رفتم از چنین ره و دیدم سزایِ خویش
بس کن تو، ورنه خاکِ وطن بر سرت کنند

گیرم ز دستِ چون تو نخیزد خیانتی
خدمت مکن که رنجه به صد کیفرت کنند

گر وا کند حصارِ قزل‌قلعه لب به گفت
گوید چه پیشِ چشمِ تو، با همسرت کنند

بر زنده‌باد گفتنِ این خلقِ خوش‌گریز
دل بر مَنِه، که یکتنه در سنگرت کنند

پتک اوفتاده در کفِ ضحاک و این گروه
خواهان، که باز کاوه‌ی آهنگرت کنند!

ایران، همیشه دوزخِ اربابِ غیرت است
آتش مَنِه به سینه، که خاکسترت کنند

چون گوژ گشت آینه، تصویر، بر خطاست
تاریخ نیست این که مدام از برت کنند

زنجیرِ عدلِ خسرو و آن خر که شِکوه کرد
آورده اند، تا به حقیقت خرت کنند

زآن پادشه، به خونِ کسان تشنه‌تر نبود
لیک این به کس مگو، که زِ خس کمترت کنند

نِخوت فروشِ تختِ جم، ای بی هنر! مباش
تا خود علاجِ فقرِ جنون‌پرورت کنند

فخرت بُوَد به کورش و دستت چو اردشیر
دائم دراز، تا کمکی دیگرت کنند

لاف از قضیبِ عاریه کم زن، که وقتِ کار
شرم آید ار به حجله‌ی بخت اندرت کنند!

در آن وطن، که قدرتِ بیگانه حاکم است
رو خارِ ره مشو، که چو گل پرپرت کنند

عیار باش و دزد و زمین خوار و زن به‌مزد
تا برتر از سپهبد و سرلشکرت کنند

تلقینِ قولِ سعدیِ فرزانه حیلتی‌ست
تا جاودانه، بسته ی آن ششدرت کنند

نابرده رنج، گنج میسر شود، عزیز!
رو دیده باز کن که چه در کشورت کنند

بازارِ غارت است، تو نیز ای پسر! مخسب
گویی بزن، که فارغ ازین چنبرت کنند

ور زآنکه خود غرورِ تو بر فضل و دانش است
حاشا که اعتنا به چنین گوهرت کنند

من، آزموده ام رهِ تقوی، به رنجِ عمر
زین راهِ کج مرو، که سیه‌اخترت کنند

رو، قهرمانِ وزنه شو، اَر کامت آرزوست
تا خارِ چشمِ مردمِ دانشورت کنند

القصه، ای رفیقِ سیه‌بختِ ساده لوح
راهی بزن، که سجده به سیم و زرت کنند

مامِ وطن، به دامنِ بیگانه خفته مست
دل بدگمان مکن، که چه با مادرت کنند!

‍ #فریدون_توللی
پ.ن: قضیب=شاخه درخت/در اینجا معنایی کنایی دارد!

https://telegram.me/nimaasakk