اینجا نشسته است کسی روبه‌روی من
یک شعر خوش‌تراش، به نام قشنگ زن

زیبا، اصیل، چونان تصنیفی از "بنان"
موسیقیِ مکررِ دل‌شوره‌های من

دارد به شکل شعر به من خیره می‌شود
او عاشق من است؛ یقیناً، مسلماً
 
من قانعم به ریزش پلکی، اشاره‌ای
من قانعم به خنده‌ی تلخی، عزیز من!
 
لختی مرا بخند، بخند و نگاه کن
گیرم که عاشقانه، گیرم تفننأ
 
عاشق شدن جنون قشنگی‌ست نازنین!
آشفته‌ام شبیه دو چشم تو دائماً
 
داری در این مغازله تردید می کنی!؟
این بوف کور با تو غریب است ظاهراً
 
این مرد آس و پاس برای تو کوچک است
این گـنگِ خواب‌دیده، این روحِ بی‌کفن
 
من: شاخه‌ای تکیده: تو: آغازِ بغض گل
جاری‌ست در تو وسوسه‌ی تازه وا شدن
 
"بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار"
داری تباه می‌شوی از عاشقم شدن
 
باران گرفته است؛ برو خیس می‌شوی
این چتر کوچک است برای تو، خوب من!
 
#حسن_روشان

https://telegram.me/nimaasakk

چرخش نامش زبان‌ها را به رقص آورده است
چشم‌‌هايش سُرمه‌دان‌ها را به رقص آورده است

بلبلستانی كه در صبح گلويش می‌وزد
باغ در باغ ارغوان‌ها را به رقص آورده است

چيست اين طيف تماشايی كه زير تابشش
آسمان رنگين‌كمان‌ها را به رقص آورده است؟

اين تويی در جلوه زار خوش‌خرامی می‌چمی
يا نسيمی پرنيان‌ها را به رقص آورده است!؟

اين كه مثل فتنه می‌چرخد، شرار چشم توست
يا شب امشب كهكشان‎ها را به‌ رقص آورده است؟

بعد از اين يك لحظه آرامش ندارد شهر من 
دزد اينجا پاسبان‎ها را بـه رقص آورده اسـت

#حسن_دلبری

https://telegram.me/nimaasakk

‏🎼 #یاور‌_همیشه‌_مومن 🎼

                     🎤 #داریوش

https://telegram.me/nimaasakk

‏🎼 #شقایق 🎼

🎤 #داریوش

https://telegram.me/nimaasakk

چــو مـن تـنـهـای تـنـهـایـی شقایق!
اســـیــر دشـــت رویــایــی شقایق!

فـرو رفتی تو هم در خلسه‌ی عشق
بــبـیـن هــمــدرد نـیـمـایـی شقایق!

#قاسم_فرخی
#بداهه
دماوند/عکاس:مجید پورنادری

https://telegram.me/nimaasakk

چـه تـصـویـر قـشـنگِ دلپذیری
عـجـب ابـر سـپـیـدِ بـی‌نظیری

کشیده روی جنگل گویی از ابر
سـرانـگـشـتِ هنرمندی، حریری

#بداهه
#قاسم_فرخی
دشت شاد/عکاس: مجید پورنادری

https://telegram.me/nimaasakk

درختی، چشمه‌ساری، آبشاری
چـه طرح باشکوهی از بهاری

کشیده کـلـک جادوی طبیعت
نگارین پـرده‌ای در بیشه‌زاری

#قاسم_فرخی
#بداهه
آبشار لُوِه/عکاس: مجید پورنادری

https://telegram.me/nimaasakk

انـــدوهِ بـــلــنــدِ جــاودانـی ایــران!
آه و غـم و گـریـه و فَـغـانـی ایــران!

بینِ مـن‌وتـو رازِ شگرفی‌ست که من
مـی‌مــیـرم تـا زنــده بـمـانـی ایـران!

#جویا_معروفی

https://telegram.me/nimaasakk

‏🎼 #خیابان 🎼

              🎤 #حسین_زمان

https://telegram.me/nimaasakk

‏🎼 #مسافر 🎼

              🎤 #حسین_زمان

https://telegram.me/nimaasakk

بــالـا کـه مـی‌گـیـری نــگـارِ مــن سـرت را
صــبــری نــمــی‌مــانــد رقــیـبـانِ درت را

بــردارد از ســر تــا کــلـاهـش را تـهـمـتـن
بـر سـر بِـنِـه چـون تـاجِ شاهی افسرت را

رنــگی نـــدارد خــاتـــمِ لــعــلِ ســلـیـمـان
پـنـهـان کـن از چـشـمم عزیز انگشترت را

بـارد شـراب از کِـلـکِ رقـصـانِ من امشب
پُـر کـن از ایـن مـی نـازنـیـنـم سـاغرت را

حـرفی‌بزن، شـعری‌بـخوان، شـوری‌به‌پاکن
در شــعلـه‌ی شـعـری بـسـوزان دفـتـرت را

چـون کـفـتـری جَـلـدِِ تـوام، پـابـنـدِ بـامت
ســمـتِ چــه بـامـی مـی‌پـرانـی کفترت را

تـنـدیـسِ سِــحــرانـگـیـزِِ نـازی مـی‌بـرازد
ایــن پــیــکــرِ زیــبــاتــراشِ دلـــبــرت را

هوشنگ سیحون می‌شوم با تیشه‌ی مهر
از سـنـگِ مـرمـر مـی‌تـراشـم پـیـکـرت را

#قاسم_فرخی
#بداهه
عکس: قاسم مهرنیا

https://telegram.me/nimaasakk

گاهی دلم به اندازه‌ی غاری
که آدم‌هایش به جای دیگری کوچ کرده‌اند
می‌گیرد
و تنهایی
مثل مورچه‌ای روی دستم راه می‌رود
گاهی دلم گُلی می‌شود
که زنبوری در آن مرده است

#غلامرضا_بروسان

https://telegram.me/nimaasakk

خسته از جنگ‌های پی‌درپی
عاقبت فاتحانه برمی‌گشت
چشم رودابه شد چراغانی
که تهمتن به خانه برمی‌گشت

سرِ شب بود و اولِ قصه
قهوه‌چی چایِ تازه‌دم آورد
با تعجب ولی همه دیدند
نفسِ پیرمرد کم آورد

یک‌نفر گفت: بعد از این دیگر
چشمِ بد بر وطن نمی‌افتد
دیگری گفت: قصهٔ رستم
هیچ‌وقت از دهن نمی‌افتد

همهٔ هفت‌خان که فتح شده
هفت‌خان ای برادران! کم نیست
پشتِ دشمن رسیده است به خاک
هیچ‌کس روبه‌روی رستم نیست

خاست از جای خود جوانی و گفت:
نوبت چیست؟ عشق دیرینه
رو به نقال کرد و گفت: چه خوب!
بعد از این رستم است و تهمینه

کش بده قصه را شب یلداست
عاشقی در ادامه خوش باشد
نفست تازه شد، روایت کن
آخر شاهنامه خوش باشد

پیرِ نقال گفت: بعد از این
دشمنی نیست پشتِ سنگرها
آه! این روزها ولی سخت است
جان به‌در بردن از برادرها!

#جواد_زهتاب

https://telegram.me/nimaasakk

رنگ گنجشک‌های بالارود، می‌دهد بوی خشکسالی را
مانده‌ام که چه کار خواهم کرد، بعد از این روستای خالی را

خسته از یک سکوت طولانی، خواهرم با نگاه بارانی
گفت بهتر، پدر که رفت و ندید،روسیاهیِ این اهالی را

کودکی‌ها هوا معما بود، یک کبوتر به نام بابا بود
من کبوتر تَتَر شدم از او، ارث بردم شکسته بالی را 

خانه‌مان گرم رفت و آمد بود، حرف مارال و گل‌محمد بود
با جهانی عوض نمی‌کردیم، سایه‌ی کوزه‌ی سفالی را

و زمستان که زیر کرسی سوخت، نعش سهراب روی دست پدر
آسمان چشم‌های مادر بود، بافت آخِر ترنج قالی را

خواهر من ستاره می‌تابید، هی لواشک به دست می‌خوابید
بی‌عروسک ولی کنارش داشت، بره آهوی خال‌خالی را

روستا گرم کار گندم شد، مادرم در میان مِه گم شد
پدر من دهن‌دهن می‌گشت، چشم ما کاسه‌های خالی را

پدرم دست‌های سیمانی‌ست، ناگهانی‌ترین خراسانی‌ست
او که با خشم سرخ برنوِ خود، آبرو داده این حوالی را

#علیرضا_راه‌چمنی

https://telegram.me/nimaasakk

ابـروکـجِ دلـربـای چـیـن‌چـیـن‌دامن
گـلـچـهـره‌ی نـازنـیـن گـیسوخـرمن

آرامـش دل ربـوده چـشـمت، دیـگر
آشوب مکن به عشوه‌‌هایت در مـن

#جواد_مزنگی

https://telegram.me/nimaasakk

‏🎼 #در_این_بن‌بست 🎼

                     🎤 #داریوش

شعر و دکلمه: شاملو
https://telegram.me/nimaasakk

پای صحبت‌های
#اردلان_سرفراز

https://telegram.me/nimaasakk

شُکر خدا که شِیخ نی‌ام، شیخ‌زاده هم
وز منکِران گول و مریدانِ ساده هم

مستَغنیَ‌ام به تربیَت پیرِ می‌فروش
زین مرشِدانِ رهزنِ از ره فِتاده هم

زآن مرشدم چه کار گُشایَد که توبه‌ام
از روی خوب می‌دَهد و جامِ بادِه هم

گشتم بَسی به مدرسه‌ها کس نَیافتَم
کو دَرسِ عشق اِفادِه کنَد استفاده هم

زَ ابنای خاندانِ مروَّت نشان مپرس
اهلِ دِلی نماند اَز آن خانواده هم

مَنشین زِ پای اَگر نَبُوَد خِنگِ بادپای
عزمِ حَرَم سَواره تَوان و پیادِه هم

جامی! به عِیش کوش که کس را زِ جام دور
کَم زآنچه قسمَت است نیاید، زیاده هم

#عبدالرحمن_جامی

https://telegram.me/nimaasakk

گـل صـد آرزو نـشکفته پـژمرد
خـزان زنـدگـانـی زودم افـسرد

اگــر راهـم نـگـیـرنـد آشـنایـان
گـریزم عاقبت از شهر بجنورد

#محمدرضا_حیدرزاده

https://telegram.me/nimaasakk

سفر به خیر گل من که می روی با باد
ز دیده می‌روی اما نمی‌روی از یاد

کدام دشت و دمن؟ یا کدام باغ و چمن؟
کجاست مقصدت ای گل، کجاست مقصد باد؟

مباد بیم خزانت که هر کجا گذری
هزار باغ به شکرانه‌ی تو خواهد زاد

خزان عمر مرا داشت در نظر دستی
که بر بهار تو نقش گل و شکوفه نهاد

تمام خلوت خود را اگر نباشی تو
به یاد سرخ‌ترین لحظه‌ی تو خواهم داد
  
تو هم به یاد من او را ببوس اگر گذرت
به مرغ خسته‌پرِ دلشکسته‌ای افتاد

غم چه می‌شود از دل بران که هر دو عنان
سپرده‌ایم به تقدیر هر چه بادا باد

بیایم از پی تو گردباد اگر نبرد
مرا به همره خود سوی ناکجاآباد

#حسین_منزوی

https://telegram.me/nimaasakk