🔷ماجرای «اصحاب القضية» چیست؟
🔷چرا مقتدی صدر فعالیت‌های جریان صدر را متوقف کرد؟

دستور مقتدی صدر برای تعلیق کلیه فعالیت‌های جریان تحت زعامت وی، باعث شگفتی بسیاری از ناظران شده است. ما طی چهار بند، این دستور را تحلیل و پیامدهای آن را بررسی کرده‌ایم.
این چهار بند عبارتند از:
1⃣پیام جنجالی مقتدی؛ تعلیق کلیه فعالیت‌های جریان صدر
2⃣«اصحاب القضية» چه کسانی هستند؟
3⃣ رفتار مقتدی را باید در چه چارچوبی تحلیل کرد؟
4⃣ تحولات میدانی بعدی چه خواهد بود؟

برای تشریح هر کدام از بندهای فوق، مطالب بعدی را ملاحظه بفرمایید.

@ME_Magnifier

🔷ماجرای «اصحاب القضية» چیست؟ چرا مقتدی صدر فعالیت‌های جریان صدر را متوقف کرد؟
#⃣ قسمت اول

1⃣پیام جنجالی مقتدی؛ تعلیق کلیه فعالیت‌های جریان صدر
🔹شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، همزمان با برپایی مراسم شب‌های قدر در سرتاسر جنوب عراق، مقتدی صدر با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد کلیه فعالیت‌های جریان صدر به مدت حداقل یک سال به حالت تعلیق درمی‌آید.
🔹مقتدی علت این کار را حضور «اصحاب القضية» و «فاسدین» در جریان صدر خواند.
🔹او در همین راستا، پایان اعتکاف مسجد کوفه را اعلام کرد. یعنی دقیقا در شب قدر و اوج مراسم اعتکاف مسجد کوفه، پایان این برنامه اعلام شد!
🔹این همه ماجرا نبود! رهبر جریان صدر، پررنگ‌ترین المان‌های مذهبی اجتماعی جریان صدر را نیز تعطیل کرد! حتی مزار پدرش نیز تا پایان عید فطر تعطیل شد. این یعنی مهر «توقیف موقت» بر جدی‌ترین یادگار پدر؛ آن هم در پیامی که صراحتا نوشته: «برای اعلام برائت خود [از اصحاب قضیه و فاسدین] در برابر خدا و پدر خود.»
🔹 بلافاصله مقتدی صدر توقف حساب شخصی خود را اعلام کرد. به فاصله چند دقیقه، حساب وزیر و سخنگوی آن یعنی «صالح محمد العراقی» هم پایان فعالیت خود را اعلام کرد و این موج دومینووار به بقیه رسانه‌های این جریان نیز رسید.

@ME_Magnifier

🔷ماجرای «اصحاب القضية» چیست؟ چرا مقتدی صدر فعالیت‌های جریان صدر را متوقف کرد؟
#⃣ قسمت دوم


2⃣«اصحاب القضية» چه کسانی هستند؟
🔹اصحاب القضية کسانی هستند که مقتدی صدر را همان «مهدی موعود» و «منجی عالم بشریت» می‌خوانند!! در سطحی پایین‌تر عده‌ای نیز او را «باب امام زمان» می‌دانند!
🔹مقتدی صدر از دومین خطبه نماز جمعه خود - بعد از سقوط صدام - تا همین یک سال قبل، چندین بار مخالفت صریح و قاطع خود را با این افکار و نحله‌ها اعلام کرده است؛ اما - علیرغم جایگاه کاریزماتیک در رأس جریان صدر - هیچ‌گاه نتوانست آن‌ها را به طور کامل منزوی کند.
🔹حتی در مواردی، عده‌ای صریحا از مقتدی هم عبور کردند که نمونه بارز آن گروه «جند السماء» به زعامت «ضیاء زهره الکرعاوی» بود.
🔹واقعیت این است که نه‌تنها مقتدی، بلکه پدرش هم با این مشکل مواجه بود! «صرخی» ، «یمانی» و... همگی در زمره شاگردان مرحوم سید محمد صدر محسوب می‌شوند. گرچه این‌ها بعد از فوت پدر خروج کردند؛ اما ظرفیت شیوع «متمهدی‌های کذاب» را در مکتب صدر ثانی نشان می‌دهند.
🔸در فیلم ارسالی، نمونه‌ای از اصحاب القضیه را می‌بینید که مقتدی را همان حضرت بقیة الله معرفی می‌کند!

@ME_Magnifier

🔷ماجرای «اصحاب القضية» چیست؟ چرا مقتدی صدر فعالیت‌های جریان صدر را متوقف کرد؟
#⃣ قسمت سوم

3⃣رفتار مقتدی را باید در چه چارچوبی تحلیل کرد؟
🔹رهبر جریان صدر، در ابتدای ماه مبارک رمضان به نه نفر از سران این جریان دستور داد طی این ماه هرگز خاک عراق را ترک نکرده و در «جلسات مهم» حضور یابند. او حتی از «حسن العذاری» خواست تا این دستور را رسانه‌ای کند.
بسیاری از ناظران تصور کردند مقتدی صدر برای بازگشت به سیاست آماده می‌شود؛ اما دقت در ترکیب هیئت پیش‌گفته نکات مهمی را نشان می‌داد. در آن ترکیب خبری از «حاکم الزاملی»، «حسن الکعبی»، «نصار الربیعی» و... نبود؛ بلکه تمامی افراد بلااستثنا در سلک روحانیت و شاگردان شهید صدر ثانی محسوب می‌شدند.
🔹نگارنده پیش‌تر در مورد اصول و پایه‌های پراتیک مقتدی صدر و چارچوبی که باید رفتار وی را در آن تحلیل کرد، مبسوط نوشته است. کلیه این رفتارها را باید ذیل «رهبر مصلح دینی» تفسیر نمود.
🔹رهبر جریان صدر چندین بار تمایل خود برای رسیدن به مرجعیت را نفی کرده است. اما آیا همین رفتارها را نمی‌توان همراستا با بلندپروازی‌هایی از آن دست دانست؟ هرچند نگارنده هم‌چنان پیشران اصلی را تلاش برای برسازی «رهبر مصلح (اجتماعی) دینی» می‌داند که در این میان به پالایش و پیرایش اطرافیان خود اهتمام خاصی دارد.

@ME_Magnifier

🔷ماجرای «اصحاب القضية» چیست؟ چرا مقتدی صدر فعالیت‌های جریان صدر را متوقف کرد؟
#⃣ قسمت چهارم


4⃣تحولات میدانی بعدی چه خواهد بود؟
🔹گفته می‌شود مقتدی صدر بعد از دستور تعلیق جریان صدر، خانه و دفترش در حنانه را ترک کرده است.
🔹طبیعی است در چنین بستری، کلیه شرایط و امکانات برای برخورد امنیتی و قضائی با «اصحاب القضیة» فراهم شود. حتی فراتر از آن، احتمال برخورد با برخی از رهبران جریان صدر را هم نباید منتفی دانست!
🔹مقتدی صدر بیش از پیش تلاش خواهد کرد تا رابطه خود را با متن اصلی و جریان غالب حوزه نجف اصلاح یا تقویت کند. اهتمام اصلی وی نه عرصه سیاست و بغداد، بلکه حوزه علمیه و شهر نجف خواهد بود.
🔹جریان صدر از بدو تکوین خود - در نیمه دوم دهه نود میلادی - با شعار «الحوزة الناطقة» به نقد و تخریب فضای کلاسیک حوزه نجف روی آورده بود؛ اما حالا با گذشت ربع قرن به یک پوست‌اندازی عجیب رسیده است. آن‌ها از سویی نمی‌خواهند در «الحوزة الصامتة» (به تعبیر خودشان) هضم شوند؛ از سوی دیگر نه ملجأ و نه الگوی موفق‌تری برای عرضه دارند و حالا از عمده وجوه تمایز خود نیز چشم‌پوشی کرده‌اند...
🔹کوتاه این‌که جریان صدر در «دوره گذار» قرار دارد؛ دوره‌ای که پوست‌اندازی داخلی مهم‌تر از موقعیت پیرامونی آن است. مقتدی از سویی دولت السودانی را به «بنی عباس» تشبیه می‌کند و از سوی دیگر زمینه را برای برخورد امنیتی و قضائی با تشکیلات خود فراهم کرده و حتی طی توافق نانوشته، بازی برد برد برای پالایش جریان خود راه می‌اندازد.
🔹به عقیده نگارنده، در شرایط فعلی هم‌چنان پرسش اصلی این است: «رابطه مقتدی صدر با مثلث "زعامت حوزه نجف، شیخ محمد یعقوبی و گروه‌های مقاومت" چگونه تعریف خواهد شد؟» بی‌شک این معادله را مقتدی صدر به تنهایی نمی‌تواند تنظیم کند...

@ME_Magnifier

🔷تأملی در سفر رضا پهلوی به اسرائیل

طی روزهای گذشته تحلیل‌های مختلفی در مورد سفر رضا پهلوی به اسرائیل منتشر شده است. با این حال، به نظر می‌رسد عدم ارائه تصویر جامع از نوع نگرش اسرائیل به اپوزیسیون و بالعکس، چالشی است که باعث می‌شود تحلیل‌های ارائه شده دچار آفت «بخشی‌نگری» شوند. در این‌جا یک چارچوب کلی برای درک این سفر ارائه می‌شود.
لازم به ذکر است با توجه به این‌که جزئیات سفر - مانند مذاکرات احتمالی صورت گرفته - در دسترس نیست، به سختی می‌توان تحلیل جامعی از این سفر ارائه داد! آن‌چه در این یادداشت ارائه می‌شود صرفا ارائه «چارچوبی برای درک رابطه متقابل اپوزیسیون و اسرائیل» است.


1️⃣جدی‌ترین طرح اپوزیسیون؛ تهاجم نظامی خارجی

2️⃣«اسرائیل»؛ تنها گزینه قابل اتکای اپوزیسیون رادیکال برای اقدام نظامی و حتی امنیتی

3️⃣اسرائیل و بازی با برگه اپوزیسیون

4️⃣ایده اقدام نظامی برای اسرائیل

برای تشریح هر کدام از بندهای فوق، مطالب بعدی را ملاحظه بفرمایید.

@ME_Magnifier

🔷تأملی در سفر رضا پهلوی به اسرائیل
#⃣قسمت اول

طی روزهای گذشته تحلیل‌های مختلفی در مورد سفر رضا پهلوی به اسرائیل منتشر شده است. با این حال، به نظر می‌رسد عدم ارائه تصویر جامع از نوع نگرش اسرائیل به اپوزیسیون و بالعکس، چالشی است که باعث می‌شود تحلیل‌های ارائه شده دچار آفت «بخشی‌نگری» شوند. در این‌جا یک چارچوب کلی برای درک این سفر ارائه می‌شود.
لازم به ذکر است با توجه به این‌که جزئیات سفر - مانند مذاکرات احتمالی صورت گرفته - در دسترس نیست، به سختی می‌توان تحلیل جامعی از این سفر ارائه داد! آن‌چه در این یادداشت ارائه می‌شود صرفا ارائه «چارچوبی برای درک رابطه متقابل اپوزیسیون و اسرائیل» است.


1️⃣جدی‌ترین طرح اپوزیسیون؛ تهاجم نظامی خارجی
🔹 برخلاف آن‌چه در فضای رسانه‌ای بیان می‌شود، عمده گروه‌های واقعی و مؤثر اپوزیسیون اتفاق نظر دارند که بدون هجوم نظامی خارجی، احتمال تغییر کلی ساختار حاکمیت در ایران نزدیک به صفر است. در واقع وجه تمایز عمده گرایش‌های «رادیکال» و گروه‌های «برانداز تمام‌عیار» - که در قالب نشست جورج‌تاون و... متشکل شدند - با دیگر گروه‌های اپوزیسیون در این است که امکان «استحاله»، «اصلاح از درون» و حتی «فروپاشی از طریق اعتراضات مدنی» را نزدیک به صفر می‌دانند.
🔹 علت استفاده از برگ «گروه‌های مسلح کردی» از سوی برخی گروه‌های اپوزیسیون - مشخصا طرح «کریم سجادپور» - و حتی جدی بودن ایده استفاده از برگ گروه‌های تروریست بدنامی مثل «منافقین خلق» در طراحی‌های سازمان‌های امنیتی نیز همین قابلیت این گروه‌ها برای رزم مسلحانه است.
🔹 اگر تجربه تغییر نظام‌های سیاسی و حکومت‌ها را در خاورمیانه را مرور کنیم، طی ۴ دهه اخیر هیچ حکومتی بدون خونریزی گسترده سقوط نکرده است؛ مگر این‌که واجد دو ویژگی ذیل باشد: اول این‌که ارتش ملی آن ساختاری نیمه‌مستقل نسبت به رأس نظام داشته، دوم این‌که رأس نظام فاقد اراده کافی برای جنگیدن باشد و با وقوع اولین اعتراضات، از قدرت استعفا دهد. در غیاب دو ویژگی فوق، تقریبا هیچ رژیم‌چنجی اتفاق نیفتاده است! این نکته زمانی جدی‌تر می‌شود که در نظر بگیریم جمهوری اسلامی دارای یک بدنه مردمی وفادار، حامی و ایدئولوژیک است که جمعیت آن در کم‌ترین برآوردها نیز از مرز ۱۰میلیون فراتر می‌رود.
🔹 البته در این میان، می‌توان احتمال اقدامات درون‌ساختاری برای تغییرات بنیادین را در نظر داشت. تجربه نحوه کنار زدن «عمر البشیر» در سودان و «محمد مرسی» در مصر نشان می‌دهد اگر یک کشور خارجی دارای سطح بسیار بالا و گسترده‌ای از دسترسی در نهادهای امنیتی و نظامی باشد، می‌تواند از این طریق تغییرات بنیادین در سطح ساختار به وجود بیاورد و به این ترتیب کار به «تهاجم نظامی خارجی» نکشد!


2️⃣«اسرائیل»؛ تنها گزینه قابل اتکای اپوزیسیون رادیکال برای اقدام نظامی و حتی امنیتی
🔹 حال اگر فرض بگیریم که اپوزیسیون رادیکال به این نتیجه برسد که برای سرنگونی نظام حاکم بر ایران نیازمند مداخله جدی خارجی است، باید از این مرحله در جستجوی متحدین باشد. دیدارهای چندگانه «حامد اسماعیلیون» و «علی‌نژاد»، حضور بخشی از اپوزیسون در اجلاس‌های «هالیفکس» و «مونیخ» و حتی سخنرانی «نازنین بنیادی» و «شیرین عبادی» در نشست غیررسمی شورای امنیت سازمان ملل و... همگی در همین راستا قابل تفسیر است.
🔹 اما نکته قابل توجه این است که - دست کم در حال حاضر و با توجه به مواضع دیپلماتیک تهران طی ۶ هفته اخیر - هیچ دولتی در جهان هنوز به این تصمیم نهایی نرسیده که برای سرنگونی جمهوری اسلامی وارد عمل شود!
🔹 تقریبا تنها گزینه قابل اتکا و دارای عزم جدی برای اقدام نظامی و امنیتی علیه تهران، «اسرائیل» است.
🔹 ضمن این‌که اسرائیل علاوه بر تمایل شدید برای اقدام نظامی، طی سال‌های اخیر نشان داده دارای شبکه امنیتی قدرتمندی در ایران بوده و می‌تواند در مواقع لزوم دست به اقدامات اثرگذار بزند.
🔹 برخی کارشناسان زبردست در مسأله «نفوذ» اعتقاد دارند بخشی از شبکه‌ای که پرویز ثابتی در ساواک تشکیل داده بود، بعد از انقلاب بازسازی شده و سر نخ آن در اسرائیل قرار دارد. از قضا می‌توان احتمال داد که این سرشبکه‌ها هنوز هم با حلقه‌های سلطنت‌طلب و مشروطه‌خواه دارای ارتباطات گسترده‌ای باشند.

@ME_Magnifier

🔷تأملی در سفر رضا پهلوی به اسرائیل
#⃣قسمت دوم


3️⃣اسرائیل و بازی با برگه اپوزیسیون
🔹اگر برای بقیه سرویس‌های جاسوسی جهان، اپوزیسیون ایران در حکم یک مهره بازی کم‌وزن تلقی می‌شوند که حداکثر کارکردشان «تاکتیکی» است، دست کم اسرائیل در یک نقطه محکم ایستاده که «اپوزیسیون ایرانی» برگه‌ای برای «چانه‌زنی سیاسی» در مناسبات مستقیم و غیرمستقیم با ایران نخواهد بود!
🔹طی ۴ دهه گذشته، اسرائیل با طیف‌های متنوعی از اپوزیسیون ایرانی ارتباط گرفته است. در این زمینه برخی آگاهان صراحتا از نقش اسرائیل در تحریک گسل‌های بالقوه قومیتی از طریق حمایت از گروه‌های قومگرا و تجزیه‌طلب صحبت می‌کنند. به این‌ها باید ارتباط علنی و حمایت صریح چند طیف اصطلاحا «مرکزگرا» یا «ناسیونالیست» از اسرائیل را افزود که در این زمینه حتی بی‌پروایی و بی‌مبالاتی علمی و تحلیلی نیز کاملا محسوس است تا انگاره‌هایی مبنی بر همسویی منافع کلان اسرائیل و ایران را برسازند!!
🔹به این‌ها باید نفوذ امنیتی اسرائیل در داخل ایران را افزود که حدیث مفصلی است و در این مقال نمی‌گنجد.


4️⃣ایده اقدام نظامی برای اسرائیل
🔹 حال اگر در نظر بگیریم که اسرائیل قصد عملیات نظامی و امنیتی علیه ایران را داشته باشد، در این زمینه، چهار راهکار کلی را باید بررسی کند:
🔸الف) تضعیف شدید دولت مرکزی و حمایت از قومیت‌ها در پیرامون برای درگیر سازی تهران با مسائل داخلی خود {الگوی به کار رفته در سوریه}
🔸ب) اقدام نظامی هدفمند هوایی در تهران برای حذف سران نظام و فرسایش نیروهای نظامی جهت آماده‌سازی اقدام نظامی گسترده {الگوی به کار رفته علیه داعش} یا زمینه‌سازی برای شکل‌گیری شورش‌های کور شهری همزمان با حذف سران و مقدمه‌ای برای ورود ایران به دوره جنگ‌های داخلی ملوک‌الطوائفی {الهام گرفته از الگوی بیرون رفتن شوروی از افغانستان؛ هرچند با تغییرات قابل توجه در شکل کلی آن}
🔸ج) اقدام نظامی گسترده و تصرف خاک کشور {الگوی به کار رفته در عراق با سرنگونی صدام}
🔸د) عملیات نظامی گام‌به‌گام و پله‌پله برای فلج‌سازی بخش خاصی از صنایع نظامی و حساس کشور و همزمان فعال‌سازی کانال‌های واسط برای مهار سطح تنش {الهام گرفته از الگوی جنگ اول خلیج فارس و آزادسازی کویت؛ هرچند با تغییرات قابل توجه در شکل کلی آن}
🔹 منطقا روی کاغذ گزینه سوم صد درصد منتفی است؛ زیرا اسرائیل از نظر جمعیتی و عمق استراتژیک جغرافیایی فاقد پشتوانه حداقلی است که دست به اشغال کشوری در وسعت ایران بزند.
🔹 گزینه چهارم شاید کم‌هزینه‌ترین گزینه باشد؛ اما ریسک آن بسیار بالاست! زیرا به طور کامل وابسته به پیش‌بینی رفتار ایران و بلکه فراتر از پیش‌بینی، اطمینان‌خاطر بابت انعطاف تهران در آن شرایط خاص است. این مورد نیز محل تشکیک جدی می‌باشد. با این حال، یکی از "ابزارهای چانه‌زنی" در چنین سناریویی، امکان بدیل‌سازی در حاکمیت و اعلان اخطار جهت گام نهادن در مسیر سناریوهای اول و دوم است.
🔹 طبیعی است که گزینه اول و دوم نیازمند نیروهای متحد و یا مؤتلف بومی است که یا شاخه‌های نظامی سازمان‌یافته در اختیار داشته باشند یا برآوردها نشان دهد دارای یک پایگاه اجتماعی حداقلی (فرضا ۵ تا ۱۰ درصد جامعه هدف در یک منطقه خاص) باشند. در سناریوی اول به طور مشخص، این مؤتلف باید مرکزگرا باشد و در سناریوی دوم نیز غیاب مؤتلفین و متحدین مرکزگرا، باعث اتحاد مرکزنشینان با حاکمیت در برابر خطر «تجزیه ایران» می‌شود. خصوصا این‌که هم تهران و هم تل‌آویو به خوبی با تجربه ۱۲ سال اخیر سوریه آشنایی دارند.
🔹 با توجه به این موارد، روشن است که اسرائیل هم برای هرگونه اقدام - اعم از نظامی و امنیتی - نیازمند متحدینی مرکزگرا در اپوزیسیون ایرانی است. از این منظر، استقبال از شخصی مانند «رضا پهلوی» برگه بسیار ایده‌آلی است و حتی نسبت به دیگر اضلاع اپوزیسیون حاضر در جورج‌تاون اولویت دارد.


*️⃣پی‌نوشت:
برخی دوستان گله می‌کنند که چرا در متن از کلمه «اسرائیل» استفاده کرده‌ام. در پاسخ باید گفت در این متن مطلقا بحث اخلاقی یا مشروعیت فلسفی یک رژیم یا کشور مطرح نیست؛ بلکه منحصرا از کارکرد یک «نهاد دولت» (هرچند نامشروع) صحبت می‌شود که دارای قابلیت اقدامات نظامی و امنیتی است. طبعا این نهاد، اسرائیل نام دارد؛ هرچند از نظر ایدئولوژیک و ساختاری مصداق دقیق «رژیم صهیونیستی» است و از نظر حقوقی و فلسفی آن را نامشروع بدانیم.

@ME_Magnifier

🔺 پوشش لحظه به لحظه «انتخابات ترکیه»
🔻 در کانال تلگرامی «اندیشکده جریان»

@JaraianCenter

🔵 ۲۰۲۳؛ سال پر حادثه

در شبکه‌های اجتماعی، حساب شخصی باز کردم تا با هم در مورد تحولات کشورهای عربی خاورمیانه صحبت کنیم. اما طی ماه‌های اخیر مسائلی پیش اومد که نتونستم در این فضا تمرکز کنم...

اما الحمدلله موانع برطرف شد و با توکل به خدا گردگیری رو شروع و کرکره این حساب رو بالا دادم تا با هم در مورد تحولات جهان عرب صحبت کنیم.

فرموده‌اند: «حياة العلم بالرد والنقد» بدون تیغ تیز نقد و رد کردن نظرات، اساسا علم و دانشی باقی نمی‌مونه. هر وقت احساس کنیم تحلیل‌ها و برداشت های خودمون عین صواب هست و نقد رو برنتابیم، قطعا مثل فواره سقوط می‌کنیم و از درک حقیقت عاجز می‌شیم. برای همین هم همون به نقد و مباحثه نیاز داریم. ممنون می‌شم اگه نقد، پیشنهاد، راهنمایی و... رو دریغ نکنید تا این‌جا در کنار هم مباحثه‌های خوبی داشته باشیم.

@ME_Magnifier

اولین رشتو بعد از بازگشت به توییتر

🔷وضعیت متفاوت اسرائیل برای تداوم هجوم به غزه

https://twitter.com/alirezamajidi66/status/1740828217211285630

@ME_Magnifier

متن کامل
👇

⏺وضعیت متفاوت اسرائیل برای تداوم هجوم به غزه

1️⃣جنگ خارجی باید باعث انسجام داخلی بشه؛ اما این وضعیت در اسرائیل کاملا متفاوته.
از ابتدای جنگ، شکاف «قومیت» (عربی یهودی) تشدید شد و حالا شکاف به عرصه سیاست هم کشیده شده.
همزمان در سطح دیگری شکاف سکولار-مذهبی در حال افزایش است.

2️⃣شکاف «قومیت» (عربی یهودی) به جایی کشیده شده که خاخام «مئیر شموئیلی» صریحا می‌گوید پزشکان عرب، بیماران یهودی را در بیمارستان‌ها (خصوصا در بزرگ‌ترین بندر اسرائیل: اشدود) به قتل می‌رسانند؛ اما به نام «ناکامی در درمان» (مرگ طبیعی) ثبت می‌کنند.
مشاهده فیلم در این لینک: [۱]

3️⃣همین شکاف، در فضای رسانه‌ای به شکل دیگری بازتولید شده است.
خبرنگار عربزبان روزنامه هاآرتص صراحتا خبرنگاران فلسطینی حاضر در غزه را «قهرمانان جنگ از نگاه جهانیان» می‌خواند:
[۲]
همو در جای دیگر از حجم بالای کشتار غیرنظامیان می‌نویسد:
[۳]

4️⃣این شکاف، حتی به نزاع در میان خبرنگاران درجه اول اسرائیلی هم کشیده شده است.
خبرنگاران یهودی رسما به پرونده‌سازی علیه خبرنگاران عرب‌تبار مشغولند و حتی خواستار محاکمه آن‌ها به اتهام «وطن‌فروشی» و «همکاری با دشمن متخاصم» شده‌اند.
[۴]

5️⃣در مورد شکاف در عرصه سیاست که بسیار نوشته‌اند و نیازی به اطاله کلام نیست.
تنها به ذکر یک نکته کوتاه بسنده می‌کنم که همه اپوزیسیون هم نگاه واحدی ندارند! مثلا نگرش «گیدعون سعر» علیه دولت خودگردان از نگرش نتانیاهو هم تندتر است؛ یا «آویگدور لیبرمن» از گالانت هم رویکرد تندتری دارد!

6️⃣شکاف مذهبی و سکولار نیز به مرور در حال رشد است. به عنوان نمونه احزاب مذهبی تلاش می‌کنند تا در کابینه جنگ، به سهمیه اختصاصی دست یابند! یعنی حتی به متحد خود (لیکود) اعتماد کافی ندارند!
به نظر می‌رسد این شکاف، طی هفته‌ای آینده تشدید شود.
[۵]

7️⃣و بالاخره باید به شکاف‌های اجتماعی جدید اشاره کرد. خانواده افرادی که از هفت اکتوبر در دست حماس هستند و دولت نتانیاهو نتوانسته با عملیات نظامی آن‌ها را رها کند، در حال بازتولید یک شکاف اجتماعی جدید هستند:
[۶]

8️⃣مجموع این شرایط نشان می‌دهد استمرار جنگ، اسرائیل را با مشکلات شدیدتری مواجه می‌کند تا این سئوال به طور جدی مطرح شود:
«آیا نتانیاهو در حمله به غزه، منافع شخصی خود را دنبال می‌کند؟»

برای درک بهتر این نکته، باید فضای داخلی آن‌ها را بهتر شناخت.
در آینده بیش‌تر می‌نویسم.


@ME_Magnifier

#️⃣توییت روز:

https://twitter.com/alirezamajidi66/status/1740829720231751757

@ME_Magnifier

⏺ ۱۵ نکته در مورد نوع واکنش ایران به شهادت سردار «شهید سید رضی موسوی» و عملیات‌های پرشمار رژیم صهیونیستی علیه مقاومت در سوریه

@ME_Magnifier

⏺ ۱۵ نکته در مورد نوع واکنش ایران به شهادت سردار «شهید سید رضی موسوی» و عملیات‌های پرشمار رژیم صهیونیستی علیه مقاومت در سوریه

*️⃣مقدمه:
بعد از ترور سردار شهید سید رضی، رژیم صهیونیستی حداقل در سه نوبت دیگر نیز به سوریه حمله کرده است. حملاتی که فعلا از نظر میدانی پایانی برای آن متصور نیست. در چنین شرایطی، این پرسش به طور جدی مطرح است که بهترین نوع واکنش از طرف ایران و مقاومت، باید چگونه باشد؟ در این زمینه، ۱۵ نکته ذیل قابل طرح است:

۱- رفتار کلی اسرائیل در قبال جمهوری اسلامی ایران را می‌توان ذیل ۲ استراتژی «هزار چاقو» و «قورباغه پخته» تعریف کرد.
در استراتژی «هزار چاقو»، اصلا قرار نیست ضربات نهایی را به این زودی‌ها وارد کرد و «تعدد خسارت‌های محدود» بر «یک نبرد سنگین و پرخسارت (که پایان آن نامشخص باشد)» اولویت دارد.
در «قورباغه پخته» هم به مرور حساسیت سیستم مقابل (جمهوری اسلامی) در برابر آسیب‌پذیری را به تدریج بالا می‌برند. اگر همین سوریه را مثال بزنیم، ابتدا از زدن سوله‌ها یا زدن باند فرودگاه بعد از تخلیه بار شروع شد؛ اما کار به جایی رسیده که قدیمی‌ترین فرمانده ایرانی را ترور می‌کنند.

۲- انقطاع تاریخی وجود ندارد و اساسا رویکرد تنش‌آفرین تل آویو علیه تهران ارتباطی با انتخاب ما ندارد.
به عبارت دقیق‌تر، الآن در سال ۲۰۰۳ (بعد از اشغال عراق)، ۲۰۱۱ (آغاز بحران سوریه)، ۲۰۱۷ (آزادسازی البوکمال و اتصال زمینی عراق و سوریه)، ۲۰۱۸ (ورود نیروهای مقاومت به جنوب سوریه و نقض توافق سه‌جانبه آمریکا، روسیه و اردن) و... نیستیم. تل‌آویو نیز در سه سطح «گفتمان جمهوری اسلامی»، «رویکردهای منطقه‌ای» و «حضور در سوریه» علاوه بر لبنان و فلسطین، جمهوری اسلامی ایران را «تهدید وجودی» می‌داند و صرف نظر از «اقدامات اخیر ایران»، رویکرد خصمانه و تهاجمی علیه تهران برگزیده است.

۳- با این حال در رفتارشناسی ۵ سال گذشته تل‌آویو شاهد آن هستیم که بیش‌ترین تعدی‌ها علیه نیروهای مقاومت، در سوریه و ایران و کمترین تعدی در لبنان حتی عراق و یمن صورت می‌گیرد.
این در حالیست که از منظر تهدیدانگاری، صهیونیست‌ها از لبنان بیشتر احساس تهدید می‌کنند.
دقت در تفاوت اسلوب آن‌ها در لبنان و سوریه، دلالت‌های مهمی دارد.

۴- در مقایسه میان نتانیاهو و بنت می‌توان مشاهده کرد که نتانیاهو در اقدامات ضد ایرانی محتاط‌تر است؛ اما عمیقاً به «صدور بحران» اعتقاد و نیاز دارد.

۵- اگر به بند اول بازگردیم و تحولات یک دهه اخیر و خصوصاً ۲۰۱۷ به بعد را مرور کنیم، می‌بینیم که تهران ابتکارات محدودی برای تغییر روند داشته است. اما از قضا در همین ابتکارات محدود، رویکرد «هجوم دفاعی» یا «دفاع فعالانه و طراحی میدان نبرد» کارآمدی و اثرگذاری خوبی داشته است.

۶- فراموش نکنیم تهران همین رویکرد را در عراق و سوریه هم تجربه کرده است...

۷- حالا بندهای دوم تا چهارم را مرور کنیم و در نظر بگیریم که «در کوتاه‌مدت» تهران و تل آویو قادر به حذف یا نادیده گرفتن دیگری نیستند!
در نتیجه تمام مسئله بر سر چگونگی دستیابی به یک «موازنه قدرت» به شکل نیمه پایدار است.

۸- عملیات طوفان الاقصی از مواردی بود که روند مذکور در بندهای ۱ و ۵ را علیه تل‌آویو به هم می‌زند...

۹- فرسایش ارتش و جامعه اسرائیل در عملیات غزه، آنها را به «نقطه شکست» یا «برک‌پوینت» نزدیک کرده است. به طوری که اگر با یک ماه قبل مقایسه کنیم، انتقادات نسبت به نتانیاهو و رویکرد جنگی دولت در داخل اسرائیل افزایش یافته است.

۱۰- همزمان با جنگ غزه، مناطق شمالی سرزمین‌های اشغالی و نزدیکی مرز لبنان هم وضعیت بی‌ثبات و ناامنی دارند.‌..

۱۱- در چنین وضعیتی اسرائیل بر دامنه تعداد و عمق حملات خود به ایران و مقاومت در سوریه افزوده است. به طوری که بی ته بودن فرودگاه‌ها به امر عادی تبدیل شده و حملات موشکی به سوریه نیز خبر تکراری محسوب می‌شود!! و حالا کار به ترور هدفمند مستشاران ایرانی رسیده است.

۱۲- با توجه به نکات فوق و خصوصاً بندهای ۷ و ۱۱، بی‌عملی ایران باعث تجری بیشتر اسرائیل و تبعاً افزایش تلفات ایران می‌شود.
تداوم این روند، حتی به کاهش وزن حامیان ایران در حکومت سوریه می‌انجامد!


۱۳- حال این سوال مطرح می‌شود که آیا ما با یک دوگانه «مماشات (سکوت) / جنگ تمام‌عیار» مواجهیم یا می‌توان در میان دو حالت فوق، حالت‌های دیگری را متصور بود؟

۱۴- تجربه‌های متعدد از حزب الله لبنان تا همین مواجهه با اسرائیل در جولان در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد «مواجهه قاطع اما محدود» باعث بازدارندگی می‌شود.

۱۵- با توجه به بندهای ۹ و ۱۴ از یک طرف و بندهای ۱۱ و ۱۲ از طرف دیگر، بنده اعتقاد دارم برای امنیت و ثبات کشورمان، باید پاسخ قاطع اما محدود به اسرائیل بدهیم.
این پاسخ هم باید به شکل مستقیم انجام شود و از نوع اقدامات مقاومت از ۷ اکتوبر تا به حال نباشد.

@ME_Magnifier

⏺علت موفقیت حزب الله در ایجاد «بازدارندگی نسبت به تجاوزات اسرائیل» چیست؟

1️⃣ در بند سوم یادداشت بالا اشاره شد که حزب الله معادله بازدارنده‌ای در برابر اسرائیل ایجاد کرد که این وضعیت در سوریه وجود ندارد.

ادامه یادداشت در پست بعدی
👇👇

@ME_Magnifier

⏺علت موفقیت حزب الله در ایجاد «بازدارندگی نسبت به تجاوزات اسرائیل» چیست؟

1️⃣ در بند سوم یادداشت بالا [۱] اشاره شد که حزب الله معادله بازدارنده‌ای در برابر اسرائیل ایجاد کرد که این وضعیت در سوریه وجود ندارد.

2️⃣ اگر روند تنش‌های مرزی را طی شش سال اخیر (تا پیش از ۷ اکتوبر) مرور کنیم، اسرائیل بیش از ۲۰۰ عملیات در سوریه انجام داده است؛ اما شمار تجاوزات آن به لبنان به ۱۰ نمی‌رسد! در همان موارد نیز حزب الله فورا پاسخ داده است.

3️⃣بی‌شک نباید تک‌علتی بررسی کرد و چندین علل را می‌توان برای تفاوت وضعیت در سوریه و لبنان برشمرد. اما در میان علل مختلف، «پیشگامی رهبران مقاومت برای هزینه دادن» را باید یک عنصر جدی دانست. در نتیجه طرف صهیونیست، تهدیدات رهبران مقاومت در لبنان را جدی می‌گیرد.

4️⃣ در فیلم فوق [۲]، «حاج محمد رعد»، رئیس فراکسیون الوفاء للمقاومة (ائتلاف حزب الله و امل) در پارلمان و از رهبران درجه اول مقاومت، در مراسم گرامیداشت فرزندش (که در نبرد اخیر علیه صهیونیست‌ها به شهادت رسید) سخنرانی می‌کند. ادبیات حماسی و افتخارآمیز وی در تمجید از فرزندش و حتی بوسیدن دستان شهید از یک سو و تجلیل از ملت فلسطین و تأکید بر ثبات قدم در این مسیر از سوی دیگر، بازتاب گسترده‌ای در فضای داخلی لبنان داشت.

5️⃣ «أحكمت مغاليق قلبي على جمر حبّي لك، وأنسي بك، أبسّك یا حبيبي ورضائي واعتزازي ... وانت حي عند ربك تُرزق وتستبشر، الآن يا عباس لا يتّسع الوقت لأنزِف دمع شوقي اليك، الوقت الآن خفق القلوب يُواكِب وثْبة المقاومة ورجالها وهي تتصدى ببطولة ودقّة أداء…»
می‌دانید این عبارات چه انقلابی در درون بپا می‌کند؟ مترجم آن، باید ادیب بوده و قلم هنرمندانه‌ای داشته باشد تا بتواند عمق مفهوم (آمیزه حماسه و احساس) را در فارسی بازآفرینی کند.

@ME_Magnifier

در صحبت‌های امشب رهبر حزب الله، تفکیک بسیار مهمی بین «حرب» (جنگ) و «مقاتله» (درگیری) شده بود.
نمی‌دونم در رسانه‌های فارسی و در ترجمه‌ها به این نکته دقت کافی شد یا خیر؟

«نحن حتى الآن نُقاتل في الجبهة بحسابات مضبوطة ولذلك ندفع ثمناً غالياً من أرواح شبابنا، ‏وسوف أفصّل يوم الجمعة، ولكن إذا فكّر العدو أن يشن حرباً على لبنان حينئذٍ سيكون قتالنا بلا سقوف بلا ‏حدود بلا قواعد بلا ضوابط ... من يفكر بالحرب معنا بكلمة واحدة سيندم إن شاء الله، الحرب معنا ستكون مكلفة جداً جداً جداً، إذا كُنا حتى الآن ‏نُداري الوضع اللبناني والمصالح الوطنية اللبنانية»

بعد بلافاصله سید می‌گه:
«فيما يتعلق بالحادثة أمس المقاومة وعدت وإن كانت في ظروف مختلفة لم تكن هناك حرب وتغيير في كثير ‏من معادلات الصراع ولكن هذا لن يغيّر من الوعد شيئاً، الجريمة أمس هي جريمة كبيرة وخطيرة ولا يمكن ‏السكوت عليها ... لن تبقى دون ردٍ وعقاب لن تبقى دون ردٍ وعقاب»
در این‌جا هم سید تأکید داره که پاسخ ترور صالح العاروری رو خواهند داد؛ اما پاسخ ترور باعث «جنگ» نمی‌شه یا حداقل تا الآن نشده.

@ME_Magnifier

در این‌جا سید حسن با صراحت تمام داره دو تا نکته رو می‌گه:

۱- پاسخ به تصعید - لزوما - باعث شروع جنگ نمی‌شود.

۲- باید بین درگیری محدود و ضابطه‌مند و جنگ تمام‌عیار تفکیک کرد. تا این لحظه اسرائیل حتی با لبنان هم وارد جنگ نشده است. {بعد از نزدیک به ۳ ماه درگیری و رکورد زدن در تلفات و...}

قابل توجه دوستانی که می‌گویند پاسخ ایران به تصعیدهای اسرائیل باعث وقوع جنگ منطقهای خواهد شد. حداقل رهبر مقاومت اسلامی لبنان چنین نظری ندارد... از نظر وی، پاسخ حزب الله به ترور صالح العاروری نه‌تنها باعث جنگ نمی‌شود؛ بلکه برای حفظ بازدارندگی ضروری است و همزمان دشمن را نسبت به «جنگ» تهدید می‌کند.

پی‌نوشت:
در همین رابطه، ابتدای همین هفته در توییتر نوشته بودم:
«وقتی در لحظه، ضربه نزنی؛ هم گلدن‌تایم رو از دست می‌دی، هم تلفات بیش‌تری می‌دی، هم آخرش - برای مهار دشمن - دست به کاری می‌زنی که اثر مثبت آن کم‌تر و در مقابل هزینه آن بیش‌تر است!»

@ME_Magnifier