من همین‌قدر فهمیده‌ام که فقط از یک راه می‌شود با خدایان برابری کرد:
کافی‌ست که مثل آنها بی‌رحم بشوی.

#کالیگولا
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

آنجایی که هیچ امیدی باقی نمانده باید ابداعش کرد.

#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

من تمکین نخواهم کرد. با همه‌ی سکوتم، تا آخر اعتراض خواهم نمود. «باید» اصلاً معنی ندارد. عصیان من است که حق دارد، و این سعادت را که همچون زائری در روی زمین است، لازم است قدم به قدم تعقیب کنم.


#یادداشت_ها
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

پادشاه شما دارای چنگال‌های سیاه و اونیفرم کامل است. او بر تخت سلطنت نمی‌نشیند و تاجی بر سر نمی‌گذارد بلکه فقط عمل می‌کند. کاخ سلطنتی او سربازخانه و ویلای شکارش عدالت است.


#حکومت_نظامی
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

کشیش می‌گفت عدالت انسانی مهم نبود و عدالت الهی بود که اهمیت داشت.
یادآوری کردم که همان اولی مرا محکوم کرده است...



#بیگانه
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

حال که نظام عالم به دست مرگ نهاده شده است، شاید به نفع خداوند است که مردم به او معتقد نباشند و بدون چشم گرداندن به آسمانی که او در آن خاموش نشسته است، با همه‌ی نیروهایشان با مرگ، مبارزه کنند.

#آلبر_کامو
#طاعون

@Sadegh_Hedayat©

حال که نظامِ عالم به دست مرگ نهاده شده است، شاید به نفع خداوند است که مردم به او معتقد نباشند و بدون چشم گرداندن به آسمانی که او در آن خاموش نشسته است، با همه‌ی نیروهای‌ِشان با مرگ، مبارزه کنند.

#آلبر_کامو
#طاعون

@Sadegh_Hedayat©

من از آن تافته‌های جدا بافته نبودم که هر توهینی را ببخشایم، اما همیشه در آخر کار آن را از یاد می‌بردم. آن کس که تصور میکرد که من از او نفرت دارم چون می‌دید که با لبخندی صمیمی به او سلام می‌گویم غرق در شگفتی می‌شد و نمی‌توانست باور کند.
در این حال، بر حسب خلق و خوی خودش، یا بزرگواریم را تحسین و یا بی غیرتی‌ام را تحقیر می کرد، بی‌آنکه فکر کند که انگیزه من ساده‌تر از اینها بوده است، من همه چیز حتی نام او را از یاد برده بودم.
‌ ‌


#سقوط
#آلبر_کامو
@Sadegh_Hedayat©

من نمی‌دانم گناه چیست
آنها فقط به من فهمانده
بودند، که من مقصرم !

#آلبر_کامو
#بیگانه

@Sadegh_Hedayat©️

مطبوعات آزاد می‌توانند خوب یا بد باشند، اما قطعاً بدون آزادی چیزی جز مطبوعات بد نخواهیم داشت.

#آلبر_کامو

@sadegh_hedayat©

پادشاه شما دارای چنگال‌های سیاه و اونیفرم کامل است. او بر تخت سلطنت نمی‌نشیند و تاجی بر سر نمی‌گذارد بلکه فقط عمل می‌کند. کاخ سلطنتی او سربازخانه و ویلای شکارش عدالت است.


#حکومت_نظامی
#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

باید صادق بود. به هر قیمتی صادق بود، حتی اگر به ما آسیب بزند.
بنابراین، نه طغیان و نه درماندگی و ناامیدی. زندگی کردن با تمام چیزهایی که جزئی از آن است. کسی که علیه زندگی شورش می‌کند یا فقط آن را تحمل می‌کند، دریچه‌ی روح خود را بر روی آن می‌بندد. خیال باطل مطلق. ما در زندگی هستیم. زندگی ما را می‌زند، مجروح می‌کند و به صورتمان تف می‌اندازد. همچنین با خوشبختی نامنتظره و جنون‌آمیز ما را به شناختی ناگهانی می‌رساند و اجازه می‌دهد در آن شرکت داشته باشیم. مدت زیادی هم طول نمی‌کشد، اما کافی است. نباید اشتباه کرد: رنج همین جاست. نمی‌توان انکار کرد.


#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

(—«ای آدمیزاد، تو کدام را بیشتر می‌پسندی؟ آن را که می‌خواهد به نام آزادی نان تو را ببرد، یا آن را که می‌خواهد در برابر دادن نان، آزادیت را بگیرد؟»
—جواب: «توی صورت کدام یکی، اول تف کنم؟»)

#آلبر_کامو
#تعهد_اهل_قلم
ترجمه‌ی #مصطفی_رحیمی
‌

@Sadegh_Hedayat©

خودت را به من بسپار، آنطور که من خودم را به تو می‌سپارم، تمام و کمال.
هرچه بیشتر بدهیم، بیشتر به دست می‌آوریم؛ این قانون است.
من هرگز در زندگی به ‌اندازه‌ی الان که خودم را به‌تمامی به تو سپرده‌ام، احساس امنیت نکرده‌ام.

خطاب به عشق
نامه‌های #آلبر_کامو به ماریا کاسارس

@Sadegh_Hedayat©

در دفاع از فهم

در جهان تنها دو قدرت وجود دارد:

شمشیر و نیروی اندیشه و در طول زمان همیشه شمشیر از نیروی اندیشه شکست می‌خورد...

آنچه را بر ما گذشت از یاد نبرید تا به آزادی، به حقوق و تکالیفش، وفادار بمانید. از یاد نبرید تا هرگز نپذیرید که کسی هر قدر هم بزرگ یا حزبی هر قدر هم قوی به جای شما فکر کند و راه‌تان را به شما دیکته کند.

سخنرانی‌های #آلبر_کامو (۱۹۵۸-۱۹۳۶)
#در_دفاع_از_فهم
ترجمه #محمد‌مهدی_شجاعی
نشر چشمه


@Sadegh_Hedayat©

یک نویسنده
در هر شرایطی که باشد
چه گمنام
چه موقتاً مشهور
چه در چنگالِ زنجیرهای استبداد
چه عجالتا بهره‌مند از آزادی بیان
تنها به شرطی می‌تواند دوباره با جامعه‌ای
که به او معنا می‌دهد همراه شود، که تا آنجا که در توان دارد دو مسئولیتی را که عظمت حرفه‌ی او در آن نهفته است، بپذیرد:

"خدمت به حقیقت"
و
"خدمت به آزادی"

#آلبر_کامو

@Sadegh_Hedayat©

فلسفه‌ی #کامو، پوچی و خودکشی

#آلبر_کامو معتقد است که زندگی، در راه‌های متفاوت پوچ است و خودکشی واکنشی طبیعی به این پوچی است.

به اعتقاد وی کار بیهوده‌ای است که به دنبال معنای زندگی بگردیم، در حالی که چیزی وجود ندارد و کار بسیار بیهوده‌تری است که به وجود بعد از مرگ اعتقاد داشته باشیم.

جهان غیرقابل شناخت است و زندگی بی‌معناست، تلاش ما برای شناخت و فهم آن نیز راه به جایی نخواهد برد.

"باید از ساختن سطح آرام و مطمئنی که به قلب، صلح و آرامش می‌بخشد ناامید بود" وی با اشاره به تجربیات مشترکی که برای بیشتر مردم به صورت محسوس اتفاق افتاده است، بیان می‌کند که: "این دنیا، مطابق حق و صواب و عقل نیست و این تمام چیزی است که می‌توان گفت."

ما نمی‌توانیم به دنبال فهم حقیقت باشیم، نمی‌توانیم از مرزهای هوش، فراتر برویم، نمی‌توانیم تلاش کنیم تا محدودیت‌های زندگی را به وسیله‌ی علم از بین ببریم و نمی‌توانیم آرزو کنیم که در زندگی هیچ گاه نمیریم.

ما سرنوشت خودمان هستیم و ناامیدی ما همان زندگی ماست و هیچ وقت نمی‌توانیم از آن فرار کنیم.

اما با پذیرش این پوچی چگونه می‌توان زندگی کرد؟ کامو معتقد است هوشیاری و آگاهی کامل، از راه حل های اشتباهی مانند روی آوردن به دین جلوگیری می‌کند و باعث می‌شود با انرژی و شور و شوق به زندگی ادامه دهیم. این که چگونه  بدون یک معنای نهایی، زندگی ارزش زیستن دارد.

لذت زندگی، از آگاهی نسبت به محدودیت‌ها، جدا نشدنی است. باید تدبیری به نام آگاهی را اتخاذ کنیم و به دنبال راه حل هم نباشیم. در عوض می‌توانیم در برابر این محدودیت‌ها از خرسندی حرف بزنیم. "خرسندی و پوچی، هر دو فرزندان یک مادر {این جهان} هستند". آنها جدانشدنی هستند. این بدین معنا نیست که کشف پوچی، ضرورتا به خرسندی ختم خواهد شد، اما قدردانی از پوچی، باعث می‌شود که سستی و نا استوار بودن بشریت را قبول کنیم و نسبت به محدویت‌ها آگاه شویم و از همه مهمتر این حقیقت را بپذیریم که ما نمی‌توانیم آرزو کنیم که روزی ناممکن‌ها، ممکن شوند. اینها همگی نشانه‌های زنده بودن است.

کامو پس از قبول پوچی توصیه می‌کند بدون تسلی زندگی کنید، بدون گریختن از چیزی، و با ایستادگی کردن با تمام وجود.

"ناراضی بمیرید اما تن به مرگ خودخواسته ندهید".


@Sadegh_Hedayat©️