یاهو

در دل هر کس زِ عشقت بیش و کم انداختی

طعنه بر هر دلخوشی با آه و غم انداختی

من که مشغولِ تُهی از عشق بودن بوده ام

با نگاهت تو جنون را در  دلم انداختی

بی کس و بیچاره و درمانده سر میکرده ام

آمدی با یک اشاره زندگی را در سرم انداختی

قطره ای بودم،نبود و بودنش فرقی نداشت

از تو ممنونم که این نَم را به یَم انداختی

بر نمیدارد زِ مستی و خماری این سرم

که نبودم من تو عشقت در دلم انداختی

چشمهایت دار زد صاحب هنرها را به بوم

(این چه شورش)را به طبعِ محتشم انداختی

عطرها را برده ای زیر سوال از بس که با

بویِ سیبِ بی نظیرت در حرم انداختی

دِعبل و انور،حسینی،یک وسیله بود و بس

این شررها را تو به جانِ قلم انداختی

اشک را یک #جان_یارالی کافی است آقایِ من

وَه زبان ها را چه جانسوزانه دَم انداختی

تا علمدارت زمین افتاد،طوفان سر گرفت

نصب شد هرجا،طلاتم در عَلم انداختی

■■■

پیرهن_انگشرت_دستت_سرت بخشیدی و

بین خاک و خون چه سفره از کرم انداختی...

من گدایِ گوشهٔ چشم توام،در روز حشر

#هاتفِ خود را نگویی کز قلم انداختی...

#هاتف_حضرتی
#ارباب
#قتلگاه
#درد_دل