‏دلیل این‌که ریشه‌ی خیلی از مشکلات روان در کودکی جستجو می‌شن این نیست که دیوار کوتاه‌تر از والدین پیدا نکرده‌ایم و می‌خوایم مسئولیت رو گردن اونا بندازیم. بلکه دلیلش اینه که سیم‌کشی و شکل‌گیری ناخودآگاه (عین زبان اول) در کودکی شکل می‌گیره و تغییرش هم سخته، هم مستلزم شناخت سرچشمه!

‏ناخودآگاه فقط پشت و مسئول کارهای غیرارادی ما نیست. بلکه خیلی از باورها و رفتارهای ما که حتی راجع بهشون هم می‌تونیم هوشیارانه توضیح بدیم و دلیل بیاریم و بحث کنیم، در واقع ۹۰ تا ۹۵٪ ناخودآگاه ماست که خودش رو زیر یه ملافه‌ی توجیهی قایم کرده تا ما فکر کنیم که ربطی به گذشته نداره!

‏برون‌رفت از ورطه‌های تثبیت‌شده‌ی ذهنی، که اغلب نسبت بهشون اراده‌ی حقیقی‌ای هم نیست، سخته.

سه ایده:
۱. نگاه نقادانه ولی مهربون به درون داشته باشیم
۲. نسبت به رفتارهامون از خودمون چرا بپرسیم
۳. توی هر دلیلی که گفتیم «من باید» یا «باید فلان»، بلافاصله از خودمون بپرسیم «چرا باید؟»

‏حرف آخر:
خودآگاهی هرگز ۱۰۰٪ حاصل نمی‌شه. قرارم نیست بشه! و به‌خودی‌خود هم پوئن مثبتی نیست الزاماً.

منتهی اینکه الگوهای رفتاری‌ای که مولد احساسات ناخواسته مثل غم، ترس، خشم، یأس یا اضطراب می‌شن رو ریشه‌یابی کنیم و بهبود بدیم، می‌تونه آرامش خیلی زیادی به زندگی‌مون بیاره!

گاهی ما فکر می‌کنیم نزدیک‌ترین مدل صمیمیت و اهمیت به یک عزیزمون اینه که خودجوش توی مشکلاتش و برای حل‌شون غرق شیم. منتهی این غرق شدن می‌تونه هم کلافگی بیاره هم حس ناتوانی. و بد شدن حال ما حال اونم بدتر کنه.

شاید گاهی اهمیت دادن سالم اینه که: من هستم برات، هرطوری‌که بخوای و بتونم!

هر آدمی تو خودش یه زیرزمین داره.

زیرزمین جاییه که آدم چیزایی که نمی‌خواد یا نمی‌تونه بریزه دور رو می‌ذاره. معمولاً هم توی یه سری جعبه. و قرار هم نیست بهش زیاد سر بزنه، اما نگهشون می‌داره. اما سر می‌زنه.

جعبه‌ها معمولاً بعد از ...

اتفاق‌ها یا مراحل بزرگ زندگی پر می‌شن. مثل جعبه‌ی کاردستی‌ها و خاطرات پیش‌دبستانی، یا دفتر انشای دبستان، یا روزنگاری‌های افسردگی بلوغ، یا اولین نامه‌های عاشقانه، یا کادوهای ولنتاین اولین و دومین و سومین رابطه، یا نامه‌های ترفیع شغلی، یا آخرین دست‌نوشته‌ی یه عزیز، یا ...

خیلی آدما بلدن (و دلش رو دارن) که به‌جای جعبه، از کیسه زباله استفاده کنن. و ساعت ۹ شب بذارن دم در. این توانایی یه موهبته.

اما خیلیا هم یا بلد نیستن، یا دلشون نمی‌یاد، یا جرأت‌ش رو ندارن. و خلاصه هی جعبه می‌بندن و می‌ذارن تو زیرزمین، و هی زیرزمینه پر و پرتر می‌شه.

گاهی هم آدما به‌واسطه‌ی مشغله و دغدغه زندگی از گزینه‌ی «فعلاً بریزم همه رو توی یه جعبه و بذارمش زیرزمین تا سر فرصت مرتبش کنم...» استفاده می‌کنن.

یا گاهی برای فرار از مواجهه.

جعبه‌های «حالا یه روزی» عاقبت‌شون شبیه بوک‌مارک‌های مرورگر و توییتر و لیست PDFهای دانلود شده برای خوندنه! در لحظه حسِ دارا بودن رو می‌دن و آدم با خودش فکر می‌کنه یه روز خوب میاد که وقت و حوصله داشته باشه... اما اون روز کذایی توی ۱۰۰ سال اول زندگی معمولاً پیداش نمی‌شه!

یه سری جعبه‌ها هم عین مواد غذایی تاریخ مصرف دارن. و ممکنه بگندن. اما آدما به‌دلیلِ فقدان قساوت «ریختن تو کیسه زباله»، و امیدِ واهی «حالا یه‌روزی»، می‌ذارنش تو زیرزمین به‌جای سریع خوردنش.

این شکلی نه دل‌درد ناشی از خوردن رو می‌گیرن، نه عذاب‌وجدانِ دور ریختنش وقتی هنوز فاسد نشده.

اما همین می‌شه که گاهی تو خونه بوی گند تعفن میاد. و آدم حالش بد می‌شه، و کلی طول می‌کشه تا بفهمه این‌که بدونه این بوی سردردآور دقیقاً از کجاست. و برای باز کردن و بستن تک‌تک جعبه‌ها هم (که انرژی زیادی هم می‌برن لامصب) باید دست به دامن دوست امن یا تراپیست شد.

البته تاریخ مصرف خیلی از جعبه‌ها از قبل مشخص نیست. حتی مثل سس گوجه یا مربا که آدم فکر می‌کنه (مثل رو قفسه مغازه) اوکیه تو یخچال نباشه. اما وقتی بعد چند ماه بازش می‌کنی، می‌بینی به به کلی کپک زده!

جعبه‌ها هم همینن. نمی‌دونی کِی کپک می‌زنه، اما وقتی زد باید بریزیش دور...

یه شبایی دنیا شلوغه و توی خونه همه‌ش صدای آژیر خطر میاد. و آدم از ترسش به زیرزمین پناه می‌بره. دلش می‌خواد لای جعبه‌ها خودش رو قایم کنه. چون زیرزمین محکمه، و همه‌ی جعبه‌هاش شناخته شده‌ان. امنن.

آدم لای خاطراتش ممکنه غصه بخوره، اما معمولاً نمی‌ترسه.

اما بعدش آدم گشنه‌ش می‌شه. خاطرات ممکنه ذهن و قلب رو درگیر کنن، اما پاسخگوی معده نیستن. این گرسنگی آدم رو کلافه می‌کنه. گرسنگی ناشی از مصرف کلی کالری سر این جعبه‌ها و مرورشون، بدون یافتن حتی یه تُن ماهی ته یه جعبه!

و تهش همین گرسنگی باعث می‌شه آدم از زیرزمین بیاد بیرون.

یه سری آدما هم اون‌قد جعبه دارن که زیرزمین پر می‌شه و مجبورن علی‌الحساب بیان باقی جعبه‌هاشونو بذارن تو کمد و بعدش حتی گوشه اتاق و هال. و ممکنه چشم خودشون هم عادت کنه، اما وقتی غریبه یا مهمون میاد، زشته. باید هی یه ملافه بکشن و گلدون بذارن روش که طبیعی جلوه کنه وسط خونه زندگی!

گاهی هم آدم یه دوست جدید پیدا می‌کنه و کم‌کم بهش نزدیک می‌شه، تا جایی که دلش می‌خواد با ذوق دست دوستش رو بگیره ببره زیرزمین و بهش همه‌ی چیزایی که قرن‌ها بوده به کسی نشون نداده بوده رو نشون بده. (یا شایدم دلش می‌خواد یه آدم امن اونجا باشه، وقتی خودش باز می‌بیندشون...)

و معمولاً هم البته تو ذوقش می‌خوره وقتی طرف مقابل به‌اندازه‌ی خودش ذوق نمی‌کنه به جعبه‌ها و محتواشون.

طرف هم حق داره البته... اونم زیرزمین خودشو داره و چه بسا ناخواسته یاد خودش می‌افته. یا شایدم اگه بحث رابطه دونفره باشه، ممکنه حس کنه جا براش لای ایییییین همه جعبه، خیلی کمه!

جعبه‌ها معمولاً موقع اسباب‌کشی زیاد دردسرساز می‌شن:
هم سنگینن،
هم جا می‌گیرن،
هم باید به بقیه مدام گفت که بازشون نکنن،
هم باید هی توضیح داد که چرا دور نمی‌ریزیشون،
هم می‌دونی که ممکنه در یکی‌شون رو یهو وسوسه بشی باز کنی و سااااعت‌ها دست و مغز و دلت درگیر بشه و بری و برنگردی...

آره، شاید الآن سه تا اسباب‌کشی باشه که فلان جعبه حتی یه بارم باز نشده، اما آدم با خودش حس می‌کنه اون جعبه یه بخشی از گذشته، وجود، و هویتشه. حس می‌کنه بدون اون شاید گذشته‌ش محو شه و تو این دنیای شلوغ، خالی و فراموش بشه.

محو، محو، محو.
خالی، خالی، خالی.
فراموش، فراموش، فراموش.

هر آدمی توی خودش یه زیرزمین داره.

زیرزمین هم کلی جعبه داره.

از یه سنی به بعد غم‌ها دیگه برای نرسیدن و نداشتن نیست. بلکه برای اینه که اون زمانی که واقعاً می‌خواسته‌ای، نرسیدی و نداشتی؛ و حالا که رسیده‌ای و داری، می‌بینی چه‌قدر غم‌انگیزه که دیگه هیچ مزه‌ای نمی‌ده.

شرایط تراپی رفتن نداری این کارها رو انجام بده!


۱) بنویس، بنویس، نوشتن خیلی وقت ها معجزه میکنه!

طبق پژوهش هایی که داشتن، نوشتن باعث میشه ذهنت از افکاری که درگیرت کردن تخلیه بشه، اضطرابت کم بشه، خلاق تر بشی

۲) کتاب بخون، کتاب خوندن کم از تراپی نداره

چندتا کتاب خوبی که می‌تونه بهت خیلی کمک کنه؛ برای بهتر شدن رابطه‌ت کتاب محکم در آغوشم بگیر رو بخون، برای پیشرفت و کنار گذاشتن اهمال‌کاری، قدرت شروع ناقص رو بخون و برای بالا بردن انگیزه‌ت" کتابخانه نیمه شب" رو مطالعه کن


۳) با یه دوست صمیمی حرف بزن

💭پژوهش ها نشون داده تاثیری که یه دوست روی روان ما میذاره، بسیار بیشتر از اون چیزیه که فکر می کنیم، دوست خوب می‌تونه توی تموم زمینه ها باعث بهتر شدن تو بشه حتی التیام و آرامش روانت


۴) حیوون خونگی داشته باش

📌داشتن حیوون خونگی، بازی کردن باهاش، وقت گذروندن با اون، به طرز عجیب غریبی افسردگی و اضطراب رو کاهش میده

۵)ورزش کن!

اگه بخوام یه راه مخفی برای بهتر شدن حالت بهت معرفی کنم، فقط و فقط ورزشه، تموم اون هورمون های حال خوب کنی که می خوای رو ورزش بهت میده


۶) و در آخر معجزه‌ای به نام آغوش

بغل کردن رو دست کم نگیر و حتما انجامش بده، خیلی وقتا ما دنبال شنیدن توصیه و راه حل از بقیه نیستیم، فقط دنبال بغل شدن و شنیده شدنیم

میگن آلفرد آدلر (Adler) بزرگ به مراجعین غمگین خودش میگفته؛ "اگه از این نسخه‌ای که میدم پیروی کنید، ظرف چهارده روز معالجه میشید". اون نسخه هم اینه که هر روز به این فکر کنید که چطور می‌تونم حال دل یه نفر (چه غریبه و چه آشنا) رو بهتر کنم!"...

‏«از فرط درماندگی و بیچارگی این نسلی که ماییم گریه کردم.»

- روزها در راه؛ شاهرخ مسکوب.

اسم زنش، کاظم بود

غلامعلی سبزی فروش،
اسم زنش کاظم بود!
کاظم یک زن نامریی بود، اما وقتی غلامعلی می گفت: کاظم، ترخون! از پستوی مغازه یک زن تپل با یک دسته ترخون ظاهر می شد و باز به چشم برهم زدنی ناپدید. اسم رمز ظاهر شدن زن غلامعلی، شوید و جعفری و گشنیز و ترخون بود.

در آن عالم بچگی سوال من همیشه این بود که چرا اسم زن غلامعلی، کاظم است! اما زن غلامعلی اسمش واقعاً کاظم نبود؛ کاظم اسم غیرت و حمیت و سُنت غلامعلی بود که پیش روی مشتریان فریادش می زد.
کاظم قرار بود از زنانگیِ زن غلامعلی حفاظت کند.

بعدها، غلامعلی رییس شد، مدیر شد. بر مسند وزارت و صدارت نشست و اسم همه زنان شهر را کاظم گذاشت.
او طرح کاظم بودگی زنان را در مجلس ارائه داد و طرح رای آورد و کاظمانگی قانون شد و لازم الاجرا در کوچه و خیابان و محل کار. بعضی زنان به کاظم بودن خود رضایت دادند و بعضی ها هم نه.

این اعتراض ها که کمابیش می بینید و می شنید همه مشکل غلامعلی ها با کاظم هاست. کاظم ها دیگر نمی خواهند پشت ترخون و جعفری و تره و گشنیز و پیازچه پنهان شوند.

آنها می خواهند اسم خود را و رسم خود را داشته باشند؛ و غلامعلی ها تحمل این همه بی آبرویی را ندارند؛ پس مجبورند پای دین و مذهب و قانون را پیش بکشند. حقیقت این است که غلامعلی از این وضع اصلا خوشحال نیست، اگر کاظم از پشت ترخون بیرون بیاید فردا چه بسا کلید مغازه را هم بگیرد، آن وقت غلامعلی ‌و جبروتش چه خواهد شد؟

اصلا خدا هم از این وضع خوشحال نیست.

هر احضاریه که برای هر زنی فرستاده می شود، یک اتفاق رو به جلوست! غلامعلی ناگزیر است که احضاریه را به نام واقعی زنی بنویسد، زنی واقعی را محکوم کند، زنی واقعی را مجازات کند.

کاظم نبودن ،تاوان دارد.
زن ریحان است اما اگر از پستوی ریحان به پیشخان بیاید مجازات می شود


عرفان نظر آهاری

اگه بخوام یه توصیه برای بالا بردن کیفیت رابطتون داشته باشم!

از خانوم Codie Sanchez یکی از موفق ترین مدیران منابع انسانی و نویسنده می خوندم که می گفت، من و همسرم از یه روش برای بهتر شدن رابطمون استفاده کردیم که خیلی رابطمون رو تغییر داد....

ما اسم این روش رو گذاشتیم TEAM که هر کدوم از حروفش نشون دهنده یه کاریه که باید انجام داد و باعث تغییر رابطتون میشه

لمس کردن و آغوش

T : Touch
به هم قول دادیم هرموقع کنار هم هستیم دستای همو بگیریم، با لمس کردن به خودمون یادآوری کنیم که حضور داریم و این باعث بالا رفتن توجه میشه

+ گاه و بی‌گاه همو در آغوش بگیریم

یه چیز خوب یادم بده
E : Education
به هم قول دادیم هر روز یه اتفاق جالب یا یه چیز جدید رو که یادگرفتیم به همدیگه بگیم، یه فکت علمی حتی یه مطلب جالب که چشممون خورده، وقتی ذهن شما داده جدید یاد بگیره باعث ترشح اندروفین میشه و حال‌دلتون کنار هم خوب میشه

قدردانی و توجه
Appreciation
هرکدوممون باید یه چیزی برای توجه و تشکر از همدیگه پیدا کنیم، اگه امروز لباس قشنگی پوشیده حتما بهش بگو، اگه یه رفتار کوچیک اما دلخواهت انجام داد حتما بهش بگو، توجه توی رابطه معجزه میکنه

+ قانون این قسمت اینه که نباید تکراری باشه، خلاقیت امتیاز داره

مدیریت بگو مگو ها

Metrics
سخت ترین قسمت ماجرا
معمولا وقتی ناراحتیم از هم همون لحظه می‌خوایم همه چیزو پر تنش بگیم و ممکنه باعث دلخوری بیشتر بشه، به هم قول دادیم یادمون باشه توی بحث ها که دشمن هم نیستیم، دنبال مقصر نیستیم، دنبال راه حلیم

#mohamad

از من می‌شنوی اینارو حتما بذار توی برنامه زندگیت برای سال جدید

۱) حتما حتما، یه نگاه اساسی به روابطی که داری از دوست و آشنا داشته باش، ببین چقدر وقت گذاشتی اصلا تاثیر خوبی برات داشته یا نه...

۲) تراپی برو

لازم نیست حتما مشکلی داشته باشی، بذار مسیر تراپی گره های ذهنی که ازش غافلی رو برات باز کنه و به خودشناسی برسی

۳) از واجبات اینه زبان یاد بگیری

+خلاصه بگم قشنگ یه سطح از بقیه میری بالا تر

۴) ورزش رو روتین زندگیت قرار بده

تاثیر بی نظیر ورزش رو نادیده نگیر
۶) یه رابطه متعهدانه بساز و یا اگه داری حفظش کنه

بخوای نخوای رابطه مسیر زندگی رو قشنگ تر میکنه، مخصوصا وقتی تمرکزت روی یه نفر باشه و وقتت رو با هرکسی هدر ندی

۷) به پدر و مادرت بیشتر اهمیت بده

اونها یه سال پیر تر میشن، سعی کن براشون وقت بیشتری بذاری

۸) به خودت بابت چیزی که سال پیش گذروندی افتخار کن، قطعا راحت نبوده

و در آخر
بدون چقدر قوی شدی نه بخاطر مشکلاتی که بود، بلکه قوی بودی که تونستی از پس همشون بر بیای✍🏻

#mohamad_vzs

ناصرالدین شاه، تو ماه رمضون نامه‌ای به مرجع تقلید اون زمان، میرزای شیرازی نوشت که:

من وقتی روزه می‌گیرم از شدت گرسنگی و تشنگی عصبانی‌ می‌شوم و ناخودآگاه دستور به قتل افراد بی‌گناه می‌دهم؛ لذا جواز روزه نگرفتن مرا صادر فرمایید!

میرزای شیرازی در پاسخ نوشتند
بسمه تعالی. حکم خدا قابل تغییر نیست ولی حاکم قابل تغییر است، اگر نمی‌توانی بر اعصابت مسلط شوی از مسند حکومت پایین بیا تا شخص با ایمانی در جایگاه تو قرار گیرد و خون مومنین بیهوده ریخته نشود.

بر تار و پود عشق تو گل کرده ایم ما
با صد هزار دست و هزاران هزار پا
بی دست و پا شدیم ولیکن در انتها
با اینکه خلق بر سر دل می نهند پا
شرمندگی نمی کشد این فرش نخ نما
نفرین به آبروی گل و گریه ی هزار
نفرین به استحاله ی اسفند در بهار
نفرین به دور فلسفه ی جبرو اختیار
بهلول وار فارغ از اندوه روزگار
خندیده ایم ما به جهان یا جهان به ما؟
زهر است طعم عشق به کامم نبات نیست
کفر است هرچه هست نماز و زکات نیست
فرقی دگر میان حیات و ممات نیست
گیرم که شرط عقل احتیاط نیست
ای خواجه احتیاط کجا؟ عاشقی کجا؟
واحیرت این هیاهوی بی قدر خلق چیست
پوسیده است جامه و این غیر دلق نیست
غیر از نوای نام تو صوتی به حلق نیست
فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست
چون رود بگذر از همه ی سنگ ریزه ها

(نظری - بحرانی)

‏یکی از پایه‌ای‌ترین و البته زیباترین مفاهیم توی ریاضیات، مفهوم "تابع" هست.

یعنی: در ازای یک ورودی مشخص، خروجی‌ متفاوتی دریافت می‌کنی.

تمام مشکلاتی که توی روابط و مسائل مختلف پیش میاد، به خاطر تصور غلط از "تابع" ای هست که توی اون رابطه یا مساله حاکمه.